Trwało to przez wieki; pod koniec XIX wieku Imperium Rosyjskie dotarło od Morza Czarnego do Oceanu Spokojnego i przez pewien czas obejmowało kolonie na Alasce (1732-1867) i krótkotrwałą nieoficjalną kolonię w Afryce (1889) w chwili obecnej. dzień Dżibuti . Za kolonializm w XIX w. odpowiadały głównie mocarstwa europejskie. Przyczyny kolonializmu w XIX w. to m.in.: wzmocnienie potęgi kraju, dążenie do cywilizowania dalekich obszarów, poszukiwanie nowych bogactw naturalnych i rynków zbytu. Największe imperium kolonialne stworzyła Wielka Brytania. Skutki kolonializmu w XIX w. to m.in.: rozwój szlaków handlowych, poszerzenie wiedzy o Nie wiadomo, czy szkoła katolicka działała od początku w stojącym do dziś budynku szkolnym, i czy budynek ten wzniesiono właśnie na jej potrzeby. W każdym razie mieściła się tu już na pewno w 4 ćwierci XIX wieku. Do kiedy działały w Rydzynach dwie oddzielne szkoły - katolicka i ewangelicka - nie wiadomo. August Nicaise, Indie i Anglia w roku 1857-1858. Ustęp z historii XIX-go wieku, Warszawa 1861. Eugene de Valbezen, Anglicy i Indie, t. II, Warszawa 1861. Zarys dziejów Afryki i Azji 1869-1996, red. Andrzej Bartnicki, Książka i Wiedza 1996. Henryk Zins, Historia Zimbabwe, Wydawnictwo Akademickie Dialog 2003. Ekspansja kolonialna w XIX wieku. Pojęcie kolonializmu wiąże się już z odkryciami geograficznymi, kiedy to Hiszpanie i Portugalczycy zaczęli tworzyć pierwsze kolonie na nowo odkrytych terytoriach. Kolonie stanowiły dla metropolii źródło surowców i taniej siły roboczej oraz były rynkami zbytu dla gotowych produktów. Kolonializm w XIX wieku. - Kolonializm w XIX wieku - KOLONIALIZM w XIX wieku. - Kolonie - kolonializm w XIX wieku - Kolonializm w XIX wieku . Liczba wyników dla zapytania 'kolonializm w xix': 10000+ Kolonializm w XIX wieku. Testwg Predator1 Klasa 7 Historia Kolonializm XIX w. Rysunek z opisamiwg Malkasia Klasa 7 Kolonializm w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Marcinzybala Klasa 7 Klasa 8 Historia Kolonializm w XIX w. Anagramwg Barbaragbur Kolonie - kolonializm w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Kataf1 Klasa 7 Historia Kolonializm w XIX w. Krzyżówkawg Akowalcze2017 Klasa 7 Historia Kolonializm w XIX w Krzyżówkawg Annarkeska Historia Kolonializm w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Patrycjakulka22 MAPA Kolonializm w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Olap28 Klasa 7 Historia Kolonializm w XIX wieku Testwg Pawelastwis Kolonializm w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Barbarazmija Kolonializm w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Barbarazmija Kolonializm w XIX w. Anagramwg Gabrysia3 Klasa 7 Historia Kolonializm w XIX w. 7A Anagramwg Jksenia "Tajemniczy ogród" kolonializm, życie w XIX wieku Brakujące słowowg Adrianna55 Klasa 4 Klasa 5 Polski 7c Kopia Kolonializm w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Alicja214 Kolonializm XIX wieku Rysunek z opisamiwg Snowaczyk Klasa 7 Historia Kolonializm Rysunek z opisamiwg As24 Nowe ideologie w XIX wieku Połącz w parywg Maagdaa Klasa 7 Historia Kolonializm Koło fortunywg Malgosiagosia66 Kolonializm Porządkowaniewg Hannaz Geografia Stany Zjednoczone w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Pbutowski90 Klasa 7 Historia Polityka w XIX wieku Połącz w parywg Karolinagoral96 Klasa 7 Historia Wynalazki XIX w. Połącz w parywg Boguslawa23 Ludzie nauki w XIX w. Połącz w parywg U40044401 Liceum Historia WOS Sztuka w XIX wieku Testwg Monikajasinska1 Liceum Sztuka Ludzie nauki w XIX wieku Połącz w parywg Marcel76 Liceum Historia Kolonializm Rysunek z opisamiwg Karolinagoral96 Pojęcia II poł. XIX w. Połącz w parywg Karolinagoral96 Klasa 7 Historia Stany Zjednoczone w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Alicjalisiecka2 Klasa 7 Historia Ideologie XIX w. Testwg Mag647 IDEOLOGIE XIX w. Prawda czy fałszwg Kasiasteczek Liceum Powstania XIX w. Pasujące parywg Skowrontowa Historia Sztuka w XIX wieku Testwg Karolinagoral96 Klasa 7 Liceum Historia Klasy społeczne w XIX wieku Połącz w parywg Agnpia96 Klasa 7 Historia Polska w XIX w. - osoby Labiryntwg Mag647 Odkrycia naukowe w XIX w. Znajdź paręwg Dawid88 Klasa 7 Gimnazjum Historia Stany Zjednoczone w XIX wieku Koło fortunywg Maagdaa Klasa 7 Historia Polska w XIX w. - osoby Samolotwg Mag647 Polskie partie polityczne w XIX wieku Sortowanie według grupwg Iwawozniak Klasa 7 Historia Polski Postaci II poł. XIX w. Połącz w parywg Karolinagoral96 Klasa 7 Historia Stany Zjednoczone w XIX wieku Testwg Osoba2021 Klasa 7 Historia Stany Zjednoczone w XIX wieku Testwg Pawelastwis Postęp techniczny w XIX wieku Znajdź paręwg Alicja214 Klasa 7 Historia Sztuka przełomu XIX i XX w. Połącz w parywg Annarkeska Podział USA w XIX wieku (płn -pd) Sortowanie według grupwg Pbutowski90 Klasa 7 Historia Postęp techiczny i kultura w XIX wieku Odkryj kartywg Wojtekmaj POLACY II POŁ. XIX W. Krzyżówkawg Karolinagoral96 Klasa 7 Historia Postęp techniczny w XIX wieku. Odkryj kartywg Piotrbryl Stany Zjednoczone w XIX wieku Losowe kartywg Alicjalisiecka2 Klasa 7 Historia Europa I poł. XIX w. Odkryj kartywg Mtylzajanosz Liceum Historia Idee Polityczne XIX (19) w. Sortowanie według grupwg Annbuchwald Klasa 7 Historia Zmiany na przełomie XIX i XX w. Połącz w parywg Mag647 Sławni Polacy drugiej połowy XIX w. Połącz w parywg Anilana Nowe ruchy polityczne Koło fortunywg Olap28 Klasa 7 Historia XIX wiek Ważne wydarzenia polityczne w Polsce i Europie w XIX w. Połącz w parywg Krystian65 Świat w drugiej połowie XIX w. Testwg Jakubiks Klasa 7 Historia Stany Zjednoczone w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Awojtowicz1 Nowe ideologie w XIX wieku Znajdź paręwg Alicjalisiecka2 Klasa 7 Historia Stany Zjednoczone w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Biuro43 Klasa 6 Historia Cele lekcji: Poznasz przyczyny i skutki ekspansji kolonialnej w XIX w. Kryteria sukcesu: Omawiam przyczyny ekspansji kolonialnej w XIX imperia kolonialne i ich pojęcia: kolonializm, kolonie, imperium kolonialne. Ekspansja kolonialna. Od czasów wielkich odkryć geograficznych największe europejskie państwa dążyły do podboju zamorskich krain. Zaczęły powstawać imperia kolonialne. Proces kolonizacji w XIX wieku objął głównie Afrykę i Azję. Kolonializm to polityka państw rozwiniętych gospodarczo polegająca na utrzymywaniu w zależności politycznej i ekonomicznej krajów słabo rozwiniętych oraz wykorzystywaniu ich zasobów ludzkich i surowcowych. Kolonie to posiadłość państwa znajdująca się poza jego granicami i podlegająca bezpośredniej zależności politycznej i gospodarczej. Imperium kolonialne – imperium, które składa się z państwa macierzystego oraz kolonii, położonych zazwyczaj w różnych częściach świata. Ilustracja 1. Kolonializm w XIX wieku. Wikipedia Przyczyny ekspansji kolonialnej: zdobycie nowych ziempozyskanie taniej siły roboczejopanowanie ważnych szlaków komunikacyjnych i handlowychzwiększenie zyskówwykorzystanie surowców naturalnych i rynków zbytupodkreślenie wyższości cywilizacyjnej Europy nad innymi terytoriami. Największe mocarstwa kolonialne to: Wielka BrytaniaFrancjaBelgiaHiszpaniaHolandiaNiemcyWłochyRosjaStany Zjednoczone. Skutki ekspansji kolonialnej: zanik kultur i lokalnych tradycjiwyniszczenie grup ludności, które przeciwne były kolonizacjizniszczenie środowiskarabunkowa eksploatacja zasobów naturalnychrozpowszechnienie systemu edukacyjnegorozwój gospodarczy – dostęp mieszkańców kolonii do osiągnięć cywilizacyjnych w Europierozwój komunikacji i szlaków handlowych. Polecenia dla uczniów do wykonania – czas do 35 minut: Pracujemy na Teams. Na każdej lekcji według temat i kryteria sukcesu w zeszycie – 2 przesłane informacje i tekst z podręcznika – str 76-79. – 12 Napisz w zeszycie informacje na temat: Przyczyny ekspansji kolonialnej w XIX ekspansji kolonialnej w XIX mocarstwa kolonialne w XIX proces kolonizacji przebiegał głównie w Azji i w Afryce? – 12 mapę i infografiki – 4 się tego informacje przez formularz kontaktowy. Jeszcze w wieku XIX powiedzielibyśmy, że Francja to imperium kolonialne. Kolonie francuskie znajdowały się prawie na każdym kontynencie. Kwitł handel międzynarodowy, rozwijały się kompanie handlowe, w koloniach budowano okazałe posiadłości. Jednakże nie miało to trwać wiecznie. Powierzchnia imperium zaczęło się zmniejszać. Okoliczności były różne: zakup ziem przez USA, wojny kolonialne, wojny o niepodległość, referenda niepodległościowe... W porównaniu do tamtych czasów Francja posiada obecnie już tylko niewielkie terytoria szukasz więcej informacji i ciekawostek, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o historii Francji. Kolonie francuskie na trzech kontynentach, wojny kolonialne Kolonie francuskie w Ameryce Północnej i jej tamtejsze kompanie W Ameryce Północnej Francja prowadziła liczne ekspedycje za czasów Henryka IV. Szczególnie zapisał się tutaj Samuel Champlain, który wykazując się zręcznością w manewrowaniu pomiędzy zwaśnionymi plemionami indiańskimi dotarł do Wielkich Jezior i rozwinął kolonizację francuską na tym obszarze. Za jego ekspedycji rozwinął się także handel z Indianami, dzięki prowadzeniu wobec nich raczej przyjaznej polityki. To również Champlain był założycielem miasta Quebec. W późniejszym czasie do rozwoju francuskiego kolonializmu w Ameryce przyczyniła się polityka kardynała Richelieu. W roku 1628 utworzona została Kompania Stu Wspólników, celem tego działania była dalsza ekspansja w Kanadzie. Ważną rolę w kontekście Ameryki odgrywały Antyle, gdzie działała powstała w 1635 roku Kompania Wysp Ameryki. Również w tamtym okresie Francja opanowała Martynikę i Gwadelupę. Kompania Stu Wspólników została rozwiązana już za rządów Colberta, w 1663 roku. Powstała Nowa Francja jako prowincja królewska. W 1682 roku Francuzi po raz pierwszy, co prawda w teorii, ale objęli nadzór nad Luizjaną, jednakże osadnictwo francuskie rozwinęło się tam dopiero w XVIII wieku. Rozwijały się także Antyle, gdzie sprowadzano biedotę i czarnoskórych niewolników. Na początku XVIII wieku stan posiadania Francji w Ameryce miał się zmniejszyć, a to na skutek wojny sukcesyjnej hiszpańskiej, jaka miała wtedy miejsce, zakończonej traktatami w Utrechcie i Rastadt. Francja straciła wtedy na rzecz Wielkiej Brytanii Nową Szkocję i Nową Fundlandię. W XVIII wieku jednak w rękach Francji pozostawała większość Kanady oraz Luizjana. Tereny te były większe, niż brytyjskie, ale słabsze ekonomicznie. Francja zresztą dość długo na tym kontynencie rywalizowała z Wielką Brytanią. I to właśnie ta rywalizacja a konkretnie wojna siedmioletnia miała stać się gwoździem do trumny francuskiego panowania kolonialnego w Ameryce. W wyniku tej wojny w roku 1758 Brytyjczycy zdobyli fortecę Louisbourg. Natomiast w wyniku brytyjskiej blokady morskiej Francja nie miała możliwości dostarczyć do Kanady zaopatrzenia. Rok 1759 to kapitulacja Quebecu, zaś rok później całą Kanadę poddał jej gubernator, markiz de Vaudrevil. Nawiasem mówiąc w tamtym czasie Francuzi ponosili także porażki w walce z Brytyjczykami na Antylach, w Indiach a nawet w Afryce. Na mocy jednak pokoju po wojnie siedmioletniej (1763) Kanada została przez Francję utracona na rzecz Wielkiej Brytanii, natomiast Luizjanę otrzymała Hiszpania. Francja odzyskała ją później zaledwie na 20 dni, by tym razem ją odsprzedać Stanom kolonie w Afryce i w Azji: daty podboju, powierzchnia W XX wieku Francja posiadała kolonie w Afryce, Azji i Ameryce, których łączna powierzchnia wynosiła 10,6 mln km2. Ich mieszkańcy również byli liczni, zamieszkiwało je 55,5 miliona ludzi. Grupy kolonii tego państwa na różnych kontynentach miały swoje specyficzne nazwy. Kolonie Francji w Azji nosiły nazwę Indochin Francuskich. Z Wybrzeża Kości Słoniowej, Senegambii, Gwinei, Nigru i Mauretanii w roku 1895 powstała Francuska Afryka Zachodnia. Już w wieku XX, w roku 1910, Czad, Kongo Francuskie i Ubangi-Szari zostały połączone we Francuską Afrykę Równikową. Kolonie - podboje Kolonie Rok podboju Afryka Tunezja 1881 Mauretania 1893 Senegambia 1883 Gwinea 1891 Niger 1894 Czad 1894 Kongo Francuskie 1880 Ubangi-Szari 1894 Madagaskar 1896 Somali Francuskie 1888 Azja Kochinchina 1863 Kambodża 1863 Laos 1886 Annam 1885 Tonkin 1883 Część kolonii Francja zyskała lub utraciła w wyniku takich wydarzeń, jak wojny kolonialne lub też w wyniku postanowień ówczesnej społeczności międzynarodowej. W roku 1912 po starciach z Niemcami Francja uzyskała zwierzchność nad Marokiem tracąc jednocześnie część Konga Francuskiego. Decyzją Ligi Narodów po zakończeniu pierwszej wojny światowej Francja objęła protektorat nad Libanem, Syrią a także częścią Togo oraz Kamerunu. Kolonie te uzyskała kosztem Niemiec oraz Turcji. Mieszkańcy kolonii a niepodległość, obecne terytoria zależne Francji Po drugiej wojnie światowej nieuchronnie kolejne kolonie francuskie zaczęły wyrażać wolę wybicia się na niepodległość. Pewną próbą utrzymania kolonii przez Francję było ustanowienie Unii Francuskiej, ustanawiającej nowe zasady współistnienia Francji i jej kolonii oraz powstałych z nich państw. Utworzono ją na podstawie konstytucji z 1946 roku. W jej skład miały wejść trzy rodzaje terytoriów. Były to: terytoria bezpośrednio należących do Francji, czyli departamenty zamorskie: Scena z bitwy o Algier, rok 1830 - fot. domena publiczna (Gwadelupa, Gujana, Martynika, Reunion, Algieria i Sahara) oraz terytoria zamorskie (Francuska Afryka Zachodnia i Równikowa, Komory, Madagaskar, Nowa Kaledonia, Polinezja Francuska, Saint Pierre i Miquelon, Somali Francuskie); państwa stowarzyszone (Kambodża, Laos, Wietnam, Maroko, Tunezja) i terytoria stowarzyszone (Kamerun, Togo). Na specjalnych zasadach do Unii przystąpiły w 1949 roku Kambodża, Wietnam i Laos. Unia została zlikwidowana po zmianie konstytucji w 1958 roku, zamiast niej powstała Wspólnota Francuska, w ramach której miały funkcjonować cztery rodzaje podmiotów: departamenty zamorskie, terytoria zamorskie, terytoria powiernicze oraz autonomiczne republiki:wymieniona w tabeli poniżej grupa państw, które w wyniku referendum z 1958 roku w roku 1960 uzyskały niepodległość. Trzeba jednak podkreślić, że w rzeczywistości zasady tej Wspólnoty nie weszły w życie, a zatem wszelka współpraca (w tym już wtedy w istocie handel międzynarodowy z byłymi już koloniami) opierała się tylko i wyłącznie na umowach bilateralnych. W międzyczasie rozpoczęła się dekolonizacja, od Francji odrywały się kolejne jej posiadłości. Część kolonii uzyskiwała niepodległość w pokojowy sposób, inne musiały o swoją niezależność walczyć. Taką wojnę z Francją stoczyły Wietnam, Laos i Kambodża. Tzw. wojna indochińska trwała aż 8 lat. Podobnie w przypadku Algierii trzeba było trwającego również 8 lat powstania, aby państwo to uzyskało niepodległość. Sytuacja akurat w kontekście tego państwa nie powinna dziwić, jeżeli przypomnimy historię jego podboju przez Francję w XIX wieku. W roku 1830 zdobyto Algier, jednakże Francja kontynuowała ekspansję. W roku 1834 postanowiono, że Algierię trzeba utrzymać. Zaczęto sprowadzać osadników, pojawił się gubernator. Rozwinął się handel. Jednakże podbój Algierii nie został zakończony, bowiem działał nadal na jej terenie emir Abd el-Kader. W roku 1836 doszło do wojny z jego siłami i Francja poniosła porażkę. Również w wojnie z 1839 roku Francja poniosła ciężkie straty. W roku 1840 zadanie ostatecznego rozprawienia się z siłami Abd el-Kadera otrzymał generał Bugeaud, znany później i z innych wydarzeń historycznych, tym razem w samej Francji. W latach 1841-1843 toczono ciężkie boje z wojskami emira. W pewnym momencie uciekł on przed Francuzami do Maroka, gdzie również zapuściły się za nim wojska francuskie. Zdołał powrócić do Algierii w latach 1845-1846. Dopiero w roku 1847 siłom francuskim udało się odnieść ostateczne zwycięstwo, pojmano również i samego emira. Nie oznaczało to jednak, że w Algierii przestały istnieć jakiekolwiek punkty oporu przeciwko okupacji francuskiej. Kolonie - uzyskanie niepodległości Kolonia Rok uzyskania niepodległości Syria Formalnie: 1941, realnie: 1946 Liban 1943 Wietnam, Laos, Kambodża 1954 Maroko, Tunezja 1956 Gwinea 1958 Kamerun, Togo, Sudan Francuski (Mali), Madagaskar, Dahomej (Benin), Niger, Górna Wolta (Burkina Faso), Wybrzeże Kości Słoniowej, Czad, Republika Środkowoafrykańska, Kongo Francuskie, Gabon, Senegal, Mauretania 1960 Algieria 1962 Komory 1975 Somali Francuskie (Dżibuti) 1977 W latach 90. XX wieku Francja posiadała już tylko terytoria o całkowitej powierzchni 157 100 km2. Są to w większości departamenty zamorskie, z których największa jest Gujana Francuska (91 000 km2). Inne departamenty zamorskie to Gwadelupa, Martynika i Reunion, natomiast obecne terytoria zamorskie Francji to Nowa Kaledonia, Polinezja Francuska, Wallis i Futuna. Francja posiada też tzw. zbiorowości terytorialne: St. Pierre i Miquelon i Majottę, zaś odrębny status mają Francuskie Ziemie Polarne. Autor: Herbert Gnaś Bibliografia: B. Bankowicz, M. Bankowicz, A. Dudek, Leksykon historii XX wieku, Kraków Baszkiewicz, Historia Francji, Ossolineum, Warszawa Chwalba, Historia powszechna. Wiek XIX, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dla 84,8% czytelników artykuł okazał się być pomocny Autor: Tomasz BrodzkiTagi: Ciekawostki i rocznice, Historia państwa i prawa, XVI-XVII wiek, Ameryka PółnocnaOpublikowany: 2018-06-25 13:22Licencja: wolna licencjaPowszechnie wiadomo, że Stany Zjednoczone powstały jako federacja, w której skład wchodziły byłe kolonie angielskie. Przybysze z Wysp Brytyjskich nie byli jednak pierwszymi Europejczykami, którzy w czasach nowożytnych kolonizowali wschodnie wybrzeże Ameryki Północnej. Nowy Jork na przykład, dziś jedno z najważniejszych miast świata, założony został przez Holendrów pod nazwą Nowy – zobacz też: Czy Wielka Brytania utraciła kolonie w Ameryce na skutek… wygranej wojny siedmioletniej?Amerykę Północną odkryli dla Europy już wikingowie w początkach II tysiąclecia, jednakże o ich wyczynach szybko zapomniano. Ponownie jej brzegi dostrzegł w roku 1497 Włoch służący dla Anglii, Giovanni Caboto (John Cabot). Od tego czasu wiele europejskich wypraw docierało do tego kontynentu. Część z tych ludzi poszukiwała legendarnego przejścia północno-zachodniego na Pacyfik w kierunku Indii i Chin (co udało się dopiero w XIX wieku), inni – zwłaszcza w następnym stuleciu – szukali miejsca do osiedlenia się. Powody były proste – żądza sławy, bogactw, przygód, ucieczka przed aparatem państwowym, poszukiwanie nowych obszarów eksploatacji gospodarczej, naturalny skutek ekspansji licząc Hiszpanów w Meksyku i na Florydzie oraz odgrywających mniejszą rolę Duńczyków czy Szwedów, na pierwszy plan wysunęli się tutaj w swoich dążeniach do podporządkowania sobie Nowego Świata Anglicy (zwłaszcza od czasów Francisa Drake'a i Waltera Raleigha), Holendrzy oraz Francuzi. Mowa tu głównie o dobrze rozwijających się ekonomicznie państwach Europy Północnej i Zachodniej, warto jednak zwrócić uwagę przede wszystkim na Anglików, jako najbardziej przedsiębiorczych. Nova Virginiae Tabula , mapa Wirginii i Zatoki Chesapeake (aut. Henricus Hondius, 1630, domena publiczna). Anglicy pojawili się w Ameryce Północnej już na początku XVI wieku, jednakże pierwsze próby osiedlenia się na jej obszarze (zarówno te z roku 1524, jak i późniejsze, z roku 1585 i następnych), spełzły na niczym. Dopiero w 1607 roku udało im się założyć pierwszą kolonię, która miała przetrwać. Było to Jamestown (nazwane na cześć króla Jakuba I Stuarta) nad Zatoką Chesapeake. Była to osada handlowa założona przez Kompanię Wirginii i służyć miała pomnażaniu jej bogactw. Tymczasem koloniści nie potrafili zgromadzić odpowiednich zapasów żywności, a jej produkcja była niewystarczająca, w związku z tym trzeba było zaopatrywać się w nią u lokalnych Indian. W dodatku położenie – pośrodku bagien – sprzyjało rozwojowi epidemii, zwłaszcza malarii. Większość osadników zmarła w wyniku głodu i przywódca kolonii, kapitan Smith, musiał ponadto mierzyć się z także i wrogimi Indianami. Zagrożenie z ich strony było poważne (22 marca 1622 roku wymordowali oni 1/3 kolonistów, 1200 osób), jednakże gdy król posłał osadnikom zapasy nowoczesnej broni, sytuacja uległa odmianie. Do 1644 roku uporano się z tymi nic nie zapowiadało sukcesu gospodarczego osady, jednak wkrótce w Jamestown rozpoczęto uprawę tytoniu na masową skalę, a kolonię uratowano dzięki wsparciu Londynu. Ważne było także rozwinięcie różnych typów upraw (stosowanie monokultury groziło wystąpieniem poważnego kryzysu). W roku 1624 Kompania upadła z przyczyn finansowych, a jej terytoria stały się własnością Korony. Kolonie rozwijały się odtąd pomyślnie, bogacąc się na tytoniowym handlu. Przybywający ludzie otrzymywali 50 akrów gruntu dla siebie i kolejne 50 za każdą osobę przywiezioną do tej części Ameryki, a ziemię mieli posiadać już na stałe. Prawa uchwalone dla Wirginii rozprzestrzeniły się do innych kolonii. W roku 1640 Jamestown i okolicę zamieszkiwało już 10 tysięcy z odłamów angielskiego protestantyzmu byli purytanie (dziś kojarzeni z głęboką niechęcią do ludzi, powiedzielibyśmy, „cieszących się życiem“), bardzo niechętni wobec Kościoła anglikańskiego, a w związku z tym silnie zwalczani. Wywodzili się przede wszystkim z niższych warstw społecznych (niższego mieszczaństwa), nie mieli więc możliwości wybicia się na szczyt w arystokratycznej monarchii Jakuba I. Często jedynie przywódcy byli wykształceni. Ludzie ci, gorliwi w pracy, żądni reformy Kościoła, bardzo radykalni na tym gruncie. Ich problemy miały charakter głównie polityczny i społeczny (wrogość wobec innych ruchów).W roku 1620 do wybrzeży Nowej Anglii dobił sławny statek Mayflower, na którym do Ameryki Północnej przybyli właśnie purytanie uciekający przed prześladowaniami ze strony królewskiej. Założyli oni osadę Plymouth, najczęściej kojarzącą się z początkami Stanów Zjednoczonych. W regionie tym rozwinęły się ponadto sławne później Salem, Boston czy Cambridge, gdzie założono w 1636 roku pierwszy w Ameryce uniwersytet (Harvarda). Zajmowano się rolnictwem, łowieniem ryb, pozyskiwaniem dóbr lasu i ich eksportem. W sferze społecznej purytanie utworzyli nową organizację struktur religijnych (z Kościoła wygnał ich biskup Laud) i rozwijali działalność kulturalną (szkolnictwo). Mayflower w Zatoce Plymouth , obraz Williama Halsalla (1882, domena publiczna). Purytanie byli ludźmi, których wytrwałość, etos pracy i siła przekonań mocno przesiąkniętych religią wydatnie wpłynęły na kształtowanie się ducha społeczności za oceanem. Istotny wówczas był kryzys gospodarczy (stagnacja na rynku handlu suknem), który pchał ludzi do szukania lepszych sposobów utrzymania. Kolonie na tym obszarze działały pod zwierzchnictwem Kompanii Zatoki Massachusetts, która, założona w 1629 roku, sprzyjała purytanom i ich planom. Stworzyła ona zgromadzenie lokalne – zaczątek amerykańskiego wymienionych osad istniały także inne, powyższe jednak odegrały w kolonizacji Ameryki Północnej wiodącą rolę. Południowa granica posiadłości angielskich była granicą Karoliny Południowej, a w XVIII wieku Georgii. Wypada teraz krótko przedstawić książkę: „Polacy na krańcach świata: XIX wiek”Mateusz Będkowski„Polacy na krańcach świata: XIX wiek”39,9 złWydawca: PROMOHISTORIA [ i Wydawnictwo CMKsiążka dostępna także jako e-book w 3 częściach: Część 1, Część 2, Część 3Polska w Brazylii? XIX-wieczne pomysły na nową ojczyznę Portret Karola II Stuarta (aut. Peter Lely, ok. 1675, domena publiczna), Holendrzy zajmowali przede wszystkim ziemie nad rzeką Hudson. W roku 1624 powstał tam osada, będąca początkowo lokalnym centrum handlu futrami. Swoją nazwę – Nowy Amsterdam – otrzymała w dwa lata później, a prawa miejskie przyznano jej w 1653 roku. Niderlandczycy opanowali ponadto ziemie Nowej Szwecji (obecny stan Delaware). Zajmowali się głównie handlem futrami, przywozili także niewolników z Czarnej Afryki i sprzedawali ich na wschodnim wybrzeżu Ameryk oraz na Karaibach. Po wojnach angielsko-holenderskich zostali administracyjnie wyparci z Ameryki Północnej, jednakże wielu osadników ze Zjednoczonych Prowincji nadal osiedlało się w Nowym Świecie, współtworząc jego tkankę etniczną i przynosząc doń kulturę protestancką. W tym aspekcie odegrali oni wielką rolę w kolonizacji Anglików i Holendrów, w Ameryce Północnej pojawili się także Francuzi. W roku 1608 założony został Quebec na obszarze obecnej Kanady, nieco później (w 1642 r.) Montreal. Jak widać, zdominowali przede wszystkim obszar wokół Zatoki Hudsona i nad Rzeką św. Wawrzyńca. Dopiero w roku 1699 skolonizowali oni obszar w okolicach delty Missisipi i na cześć króla Ludwika XIV nazwali go Luizjaną (obawiali się zresztą, że mogą go zająć Anglicy). Ekonomiczną przyczynę podbojów francuskich stanowiła chęć opanowania handlu futrami amerykańskich zwierząt występujących zwłaszcza w Kanadzie oraz w delcie Missisipi. Ważny był także rozwój rolnictwa. Istotne problemy, z jakimi się borykali, to przede wszystkim zagrożenie ze strony Indian (choć ci przede wszystkim walczyli między sobą) oraz zagrożenie wojną z coraz silniejszą na morzu Anglią (potęga Francji opierała się głównie na jej zasobach i posiadłościach w Europie).Stosunki osadników wszystkich europejskich nacji z miejscową ludnością układały się źle i już na początku XVII wieku doszło do starć zbrojnych, w wyniku których Indianie ponieśli szereg porażek. Wymienić tu należy przede wszystkim wspomniane już walki w Wirginii, tzw. wojnę króla Filipa z lat 1675-1676 toczoną w Nowej Anglii, czy konflikty francusko-indiańskie we współczesnej Kanadzie. Główne przyczyny klęsk stanowiły słabość militarna tubylców (brak broni palnej), nieznane wcześniej na kontynencie choroby dziesiątkujące autochtoniczną ludność (np. ospa, alkoholizm), determinacja agresorów. Rozpoczął się powolny, długotrwały proces wypierania rdzennej ludności amerykańskiej z zajmowanych przez nią ziem. Koloniści byli bowiem żądni ziemi i surowców, a te mogli uzyskać – jak zawsze w przypadku prowadzenia polityki mocarstwowej – wyłącznie przy użyciu XVII, podobnie jak poprzedni, obfitował w wojny mocarstw europejskich o terytoria położone poza obrębem Starego Świata. Konflikty stały się okazją do podkreślenia przewagi, o której świadczyły np. liczba i wielkość posiadłości zamorskich czy możliwość zapewnienia bezpieczeństwa swoim statkom. Kolonie często przechodziły z rąk do rąk, taki był los nie tylko Nowego Amsterdamu (Jorku), lecz także np. Quebecu, który zmieniał przynależność z francuskiej na angielską i z powrotem. Jeśli chodzi o szersze plany strategiczne, to Anglicy koncentrowali się np. na umacnianiu swojej władzy nad wschodnim wybrzeżem kontynentu. W owym okresie Hiszpania silnie podupadła gospodarczo i jej znaczenie malało, podobnie jak mało ludnej Portugalii. Wyspiarzom ubyło dwóch groźnych przeciwników, minęło jednak wiele czasu, nim ostatecznie zażegnano groźbę sojuszu Francji z Hiszpanią (dopiero za czasów Napoleona).Zaciekłe walki toczyły się między innymi o panowanie nad wyspami karaibskimi, a postępowanie kolonistów względem miejscowych oraz Afrykanów – których przywozili tam kupcy holenderscy, a potem i angielscy – cechowało się wielką bezwzględnością (wytępiono szereg szczepów tubylczych). Dotyczy to np. kojarzącego się dziś wyraźnie z egzotyką Barbadosu. Nas jednak najbardziej interesować będą konflikty pomiędzy dwoma europejskimi potęgami mieszczańskimi. Tzw. Plan z Castello , najstarsze znane przedstawienie Nowego Amsterdamu z ok. 1660 r. (domena publiczna). W drugiej połowie tego stulecia doszło do czterech wojen angielsko-holenderskich i szeregu pomniejszych starć. W wyniku działań poprzedzających drugą z tych wojen, ziemie dotąd znane jako Nowe Niderlandy stały się prowincją pod rządami Stuartów. Król Karol II przekazał przejęte ziemie swojemu bratu, księciu Yorku, Jakubowi II, który zmienił nazwę Nowego Amsterdamu na kojarzącą się z jego tytułem w Anglii. W ten sposób Anglicy wyparli jednego z głównych rywali z ich rządami Nowy Jork stał się stolicą kolonii pod tą samą nazwą (w roku 1666 wydzielono z niego New Jersey). Początkowo miasto zdominowane było przez Niderlandczyków, których prawa utrzymano w mocy. Po zakończeniu wojen holenderskich osadę szybko rozbudowywano: powstały liczne magazyny, urządzenia portowe i budynki publiczne. Pełniła ona wieloraką rolę: stabilizowała ona władzę Anglików w środkowej części wybrzeża, przyciągała licznych osadników (w tym Holendrów, Flamandów, Niemców o różnych zapatrywaniach światopoglądowych), a wskutek ich zróżnicowania tworzyło się odrębne się też odrębna kultura, której twórcy koncentrowali się na handlu i produkcji rolniczej. Rozwijało się prawodawstwo oraz hierarchia społeczna, a także stosunki religijne. W roku 1700 Nowy Jork liczył około 5 tysięcy mieszkańców. Wielka kariera wielkiego miasta dopiero miała się Hugh , Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki, Wydawnictwo Ossolineum, Wrocław Maldwyn A. , Historia USA, Wydawnictwo Marabut, Gdańsk Michał J. , Narodziny narodu. Historia Stanów Zjednoczonych do 1861 roku, Oficyna Wydawnicza Interim, Warszawa 1991. Redakcja: Paweł Czechowski Lubisz czytać artykuły w naszym portalu? Wesprzyj nas finansowo i pomóż rozwinąć nasz serwis! Letnie półkolonie – na czym polegają? Wielu ludzi zastanawia się, czym różnią się letnie półkolonie od kolonii. Zasadnicza różnica polega na tym, że kolonie z reguły są wyjazdowe i odbywają się poza miejscem zamieszkania zorganizowanej grupy. Półkolonie letnie mają miejsce najczęściej w miejscu zamieszkania i bardzo często organizują je szkoły lub inne organizacje oświatowe. Uczestnicy są zazwyczaj cały dzień na zajęciach, gdzie zapewnione mają wyżywienie, atrakcje i opiekę, po południu wracają do domu. Dlaczego warto zapisać dziecko na półkolonie? Letnie półkolonie dla dzieci mają wiele lat. Przede wszystkim odbywają się w mieście w którym mieszkają uczestnicy półkolonii. Dzięki temu można bez obaw zapisać także mniejsze dzieci, które nie są jeszcze gotowe na kilkudniowy wyjazd bez rodziców, w dodatku z dala od miejsca zamieszkania. Półkolonie to także świetna alternatywa dla rodziców, którzy w sezonie wakacyjnym muszą zapewnić opiekę swoim dzieciom w godzinach pracy. Dla maluchów to także sposób na aktywne spędzenie czasu i możliwość rozwijania swoich pasji. Dzięki temu nasze pociechy mogą poszerzać swoje zainteresowania i uczyć się nowych umiejętności. Dlatego ważne jest, aby półkolonie były dostosowane tematycznie do potrzeb i predyspozycji dzieci. Półkolonie dla dzieci – rodzaje Artystyczne Naukowe Sportowe Letnie półkolonie we Wrocławiu w 2022 r. – najważniejsze informacje W tym roku letnie półkolonie dla dzieci i młodzieży organizowane są w 28 szkołach i 4 domach kultury we Wrocławiu. Letnie półkolonie są odpłatne, warto sprawdzić, co jest w cenie i czy jest np. posiłek. Niektóre szkoły zapewniają całodzienne wyżywienie, w tym II śniadanie, obiad i podwieczorek. Na niektórych letnich półkoloniach o posiłki muszą zadbać rodzice. Opieka nad dziećmi zazwyczaj organizowana jest od godziny do popołudnia. W tym czasie uczestnicy letnich półkolonii mają zapewniony bogaty program: wycieczki, zwiedzanie miejskich atrakcji, warsztaty, zajęcia sportowe czy plastyczne. Letnie półkolonie we Wrocławiu 2022 r. – lista szkół i ośrodków kultury, które organizują wakacje dla dzieci Nazwa placówki/ telefon Adres/lokalizacja Terminy turnusów Liczba grup Szacunkowy koszt półkolonii ponoszony przez rodziców plus koszty wyżywienia Szkoła Podstawowa nr 2tel. 71 798 68 43 ul. Komuny Paryskiej 36-38 50-451 WrocławKrzyki 4 120 zł/turnus - (dwa turnusy 240 zł) zakup biletów wstępu, warsztaty, zajęcia zorganizowane, 75 zł/turnus - (dwa turnusy 150 zł) II śniadanie, obiad, podwieczorek Szkoła Podstawowa nr 8tel. 71 798 68 66 ul. Kowalska105 51-424 WrocławPsie Pole 12 wyżywienie we własnym zakresie Szkoła Podstawowa nr 12tel. 71 798 68 72 ul. Zygmunta Janiszewskiego 14 50-372 WrocławŚródmieście 10 160 zł/turnus - (dwa turnusy 320 zł) realizacja programu półkolonii 85 zł/turnus - (dwa turnusy 170 zł) obiad Szkoła Podstawowa nr 14tel. 71 798 67 19 ul. Zachodnia 253-644 WrocławStare Miasto 4 250 zł/turnus - (dwa turnusy 500 zł) bilety wstępu, zajęcia zorganizowane, upominki, posiłek: drugie danie + owoc Szkoła Podstawowa nr 20tel. 71 798 68 44 Henryka Michała Kamieńskiego 2451-124 WrocławPsie Pole 4 110 zł/turnus - wycieczki, materiały plastyczne i nagrody za udział w konkursach 115 zł/turnus - II śniadanie, obiad dwudaniowy + podwieczorek Szkoła Podstawowa nr 29tel. 71 798 67 20 ul. Kraińskiego 150-153 WrocławStare Miasto 6 185 zł/turnus - (dwa turnusy 370 zł) realizacja programu półkolonii, 75 zł/turnus - (dwa turnusy 150 zł) obiad Szkoła Podstawowa nr 44tel. 71 798 68 86 ul. Wilanowska 31 51-206 WrocławPsie Pole 2 200 zł/turnus - (dwa turnusy 400 zł) realizacja programu półkolonii, 100 zł/turnus - (dwa turnusy 200 zł) II śniadanie, obiad, napoje Szkoła Podstawowa nr 51tel. 71 798 68 55 ul. Krępicka 5054-018 WrocławFabryczna 14 120 zł/turnus - (dwa turnusy 240 zł) realizacja programu półkolonii, 80 zł/turnus - (dwa turnusy 160 zł) obiad dwudaniowy Szkoła Podstawowa nr 63tel. 71 798 68 57 ul. Mennicza 21-2350-057 WrocławStare Miasto 12 100 zł/turnus - (dwa turnusy 200 zł) częściowa odpłatność za bilety wstępu podczas wyjść i wycieczek oraz zajęć organizowanych na terenie szkoły 75 zł/turnus - (dwa turnusy 150 zł) II danie, obiad, podwieczorek Szkoła Podstawowa nr 71tel. 71 798 68 60 ul. Podwale 57 50-039 WrocławStare Miasto 9 200 zł/turnus - wyjścia poza teren placówki, warsztaty, bilety wstępu, materiały i wyposażenie do użytku dzieci półkolonijnych, 120 zł/turnus - trzy posiłki dziennie + napoje Szkoła Podstawowa nr 74tel. 71 798 68 63 ul. Kleczkowska 2 50-227 WrocławPsie Pole 9 130 zł/turnus - (dwa turnusy 260 zł, trzy turnusy 390 zł) realizacja programu półkolonii, 30 zł/turnus - (dwa turnusy 60 zł, trzy turnusy 90 zł) drugie danie lub suchy prowiant podczas wycieczek za Szkoła Podstawowa nr 80tel. 71 798 68 67 ul. Polna 452-120 WrocławKrzyki 116 75 zł/turnus - (dwa turnusy 150 zł, trzy turnusy 225 zł, cztery turnusy 300 zł) dofinansowanie do zajęć, warsztatów, wyjść, wycieczek, usług, przyborów warsztatowych, artykułów zajęciowych, środków higieniczno-dezynfekcyjnych, wyżywienie we własnym zakresie Szkoła Podstawowa nr 84tel. 71 798 68 70 ul. Łukasza Górnickiego 2050-337 WrocławŚródmieście 14 136 zł/turnus - (dwa turnusy 272 zł) realizacja programu półkolonii, 54 zł/turnus - (dwa turnusy 108 zł) obiad Szkoła Podstawowa nr 85tel. 71 798 68 71 ul. Traugutta 3750-416 WrocławKrzyki 14 100 zł/turnus - (dwa turnusy 200 zł, trzy turnusy 300 zł) realizacja programu półkolonii, 100 zł /turnus - (dwa turnusy 200 zł, trzy turnusy 300 zł) II śniadanie, obiad dwudaniowy + podwieczorek Szkoła Podstawowa nr 90tel. 71 798 68 73 ul. Orzechowa 62 50-540 WrocławKrzyki 12 100 zł/turnus - (dwa turnusy 200 zł) opłata za wycieczki, biletu wstępu, zajęcia organizowane przez instytucje kulturalne i edukacyjne, zakup materiałów i wyposażenia, Szkoła Podstawowa nr 95 tel. 71 798 68 76 ul. Starogajowa 66-68 54-047 WrocławFabryczna 8 120 zł/turnus - (dwa turnusy 240 zł) bilety wstępu, autokar 60 zł/turnus - (dwa turnusy 120 zł) obiad dwudaniowy + deser Szkoła Podstawowa nr 99 tel. 71 798 68 79 ul. Głubczycka 3 52-026 WrocławKrzyki 8 100 zł/turnus - (dwa turnusy 200 zł) - realizacja programu półkolonii, 75 zł/turnus - (dwa turnusy 150 zł) obiad dwudaniowy + deser Zespół Szkolno–Przedszkolny nr 1tel. 71 798 69 15 ul. Zemska 16c54-438 WrocławFabryczna 28 170 zł/turnus - (dwa turnusy 340 zł) realizacja programu półkolonii, posiłek: owoc, soczek, woda, obiad Zespół Szkolno–Przedszkolny nr 5tel. 71 798 69 28 ul. Osobowicka 127 51-004 Wrocław Psie Pole 2 128 zł/turnus - bilety wstępu 45 zł/turnus - obiad Zespół Szkolno–Przedszkolny nr 11tel. 71 798 69 17 ul. Strachocińska 155-15751-518 WrocławPsie Pole 4 125,5 zł/turnus - (dwa turnusy 251 zł) realizacja programu półkolonii, 34,50 zł/turnus - (dwa turnusy 172,50) obiad Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 15tel. 71 798 69 21 ul. Stanisławowska 38-4454-611 WrocławFabryczna 8 200 zł/turnus – bilety wstępu, przejazdy, w cenie wliczony jest również suchy prowiant dla uczestników półkolonii Zespół Szkolno–Przedszkolny nr 17tel. 71 798 69 23 ul. Wieczysta 105 50-550 WrocławKrzyki 16 80 zł/turnus - (dwa turnusy 160 zł) realizacja programu półkolonii, wyżywienie we własnym zakresie Zespół Szkolno–Przedszkolny nr 21 tel. 71 798 69 42 ul. Kłodzka 40 50-536 Wrocław Krzyki 30 190 zł/turnus - (dwa turnusy 380 zł, trzy turnusy 570 zł) realizacja programu półkolonii 60 zł/turnus - (dwa turnusy 120 zł, trzy turnusy 180 zł) obiad dwudaniowy + podwieczorek Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 23tel. 71 798 68 51 ul. Przedwiośnie 47 51-211 WrocławPsie Pole 8 500 zł/turnus - (dwa turnusy 1 000 zł) warsztaty, zakup dodatkowego prowiantu i owoców, zakup upominków, nagród i dyplomów dla uczestników półkolonii, 150 zł/turnus - (dwa turnusy 300 zł) śniadanie, II śniadanie, obiad +podwieczorek Zespół Szkolno–Przedszkolny nr 24 tel. 71 798 68 74 ul. Sempołowskiej 54 51-661 Wrocław Śródmieście 4 150 zł/turnus - realizacja programu półkolonii, 75 zł/turnus - obiad dwudaniowy + podwieczorek, owoce Zespół Szkół nr 6tel. 71 798 69 11 ul. Nowodworska 70-82 54-438 Wrocław Fabryczna 10 50 zł/turnus - (dwa turnusy 100 zł) realizacja programu półkolonii, 100 zł/turnus - 1 posiłek dziennie Zespół Szkół nr 9tel. 71 798 69 06 ul. Rafała Krajewskiego 1 51-690 WrocławŚródmieście 7 185 zł/turnus - dwa turnusy 370 zł) warsztaty, bilety wstępów, zajęcia, wycieczki, 65 zł/turnus - (dwa turnusy 130 zł) obiad + podwieczorek Zespół Szkół nr 21 tel. 71 798 68 97 ul. Piotra Ignuta 28 54-151 WrocławFabryczna 12 180 zł/turnus - (dwa turnusy 360 zł) realizacja programu półkolonii wyżywienie we własnym zakresie Nazwa placówki Adres Terminy turnusów Liczba grup Inne formy wypoczynku Młodzieżowy Dom Kultury Śródmieścietel. 71 798 67 44 ul. Dubois 550-208 WrocławŚródmieście 28 warsztaty artystyczne Młodzieżowy Dom Kultury Fabryczna tel. 71 798 67 42 ul. Zemska 16a54-438 Wrocław 40 warsztaty artystyczne Młodzieżowy Dom Kultury Krzyki tel. 71 798 67 43 ul. Powstańców Śląskich 19053-139 WrocławKrzyki 24 warsztaty artystyczne Zespół „Centrum Edukacji Kulturalnej Dzieci i Młodzieżytel. 71 798 68 81 ul. Kołłątaja 20 50-007 WrocławStare Miasto 46 warsztaty artystyczne Inne letnie półkolonie Wrocław 2022 – atrakcje dla dzieci Swoje oferty dla dzieci na czas wakacji we Wrocławiu przygotowują również inne miejskie instytucje: ZOO Wrocław, Spartan, Aquapark Wrocław, domy kultury czy Hala Stulecia Wrocław. Co roku oferty wypoczynku dla dzieci i letnich półkolonii we Wrocławiu zgłaszają też prywatne instytucje. Warto wcześniej sprawdzić ofertę i zdecydować, czy zorganizować dziecku wakacje na sportowo, z warsztatami plastycznymi czy komputerowymi. A może nauka języków obcych albo przygoda w plenerze? Sprawdzajcie oferty, które są na bieżąco aktualizowane. Wakacje we Wrocławiu Rozrywka / Edukacja i rozwój 27-06-2022 do 31-08-2022 Wrocław - różne lokalizacje wg programu dnia ul. Zobacz Wydarzenie z serwisu Jesteś organizatorem? Zgłoś swoją letnią półkolonię do naszej bazy wakacji we Wrocławiu Aby znaleźć się w naszej bazie wydarzeń we Wrocławiu wystarczy: wypełnić formularz na stronie, opisać ofertę, określić miejsce wydarzenia, dodać grafikę. W przypadku pytań prosimy o kontakt z redakcją portalu redakcja[at]

kolonie w xix wieku mapa