Dlaczego lędźwie bolą podczas siedzenia? Ból lędźwi podczas siedzenia może być spowodowany wieloma czynnikami. Najczęściej jest to wynik: Długotrwałego siedzenia w niewłaściwej pozycji: Nasze ciała nie są przystosowane do długotrwałego siedzenia, a tym bardziej do siedzenia w złej pozycji. U kobiet ból kości ogonowej często nasila się podczas menstruacji oraz stosunku seksualnego. Typowe dla schorzeń i urazów w obrębie kości ogonowych jest nasilanie się dolegliwości bólowych na skutek zwiększonego obciążenia dolnego odcinka kręgosłupa np. podczas siedzenia, a także nagłej zmiany pozycji. Bez względu na to, kogo dotyczy, ból uda może w znacznym stopniu utrudnić codzienne funkcjonowanie. Nasilenie bólu uda może zmieniać się wraz ze zmianą pozycji ciała lub zmianą pogody. Czasami zdarza się, że pacjenta wybudza ból uda w nocy (ból uda podczas leżenia), albo występuje on tylko podczas siedzenia. Okolice pochwy bolą w czasie siedzenia, leżenia, utrudniają sen, uniemożliwiają uprawianie seksu. Nawet noszenie spodni nasila ból. Towarzyszą mu najczęściej pieczenie i suchość oraz kłucie w pochwie. Chroniczny ból prowadzi do zmian w mięśniach dna miednicy. Wzrasta napięcie podstawowe i obniża się kontrola nad nimi. 2 odpowiedzi. Od kilku dni mam pulsują bóle, drętwienie, mrowienie w obu nogach z tyłu w zgięciu kolan. Ból promieniuje do łydek i ud. Ból nasila się podczas siedzenia. Gdy stanę i się przejdę jest znaczna ulga. Nogi bolą jak po dużym wysiłku, chodzeniu po górach, podnoszeniu ciężarów. Odczucie zakwasów. Ostatnio nie miałem W przypadku dużego zniszczenia różnych tkanek (mięśni, stawów, nerwów, dysków) dobieramy dla każdego przypadku odpowiednie ćwiczenia, które poprawiają ich odżywianie przyspieszając regenerację. Jesteśmy do Państwa dyspozycji. Aby skorzystać z zabiegu terapii manualnej wymagana jest zgoda lekarza prowadzącego z naszej Kliniki . Ból nogi w biodrze to zjawisko o szerokiej i niejednoznacznej etiologii. Dolegliwość może wynikać zarówno ze zmian zwyrodnieniowych i zapalnych stawu, jak i przeciążeń kręgosłupa lędźwiowego czy chorób natury ginekologicznej, dlatego nie należy jej lekceważyć. Bóle w biodrze mogą pojawić się niespodziewanie lub stopniowo narastać, promieniować do uda bądź dokuczać miejscowo. W zależności od przyczyn zarówno ich charakter, jak i metody leczenia będą różne. Czasem wystarczy odpoczynek, innym razem zaś lekarz może zadecydować o włączeniu leczenia farmakologicznego lub operacyjnego. Jest wiele przyczyn bólu w biodrze. Jednym z najczęstszych powodów są zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego. Koksartroza polega na postępującej degradacji chrząstki stawowej, w efekcie czego dochodzi do zmian strukturalnych i deformacji stawu. Poza dolegliwościami nasilającymi się podczas chodzenia czy siedzenia mogą pojawić się: ból w biodrze i pachwinie promieniujący nawet w kierunku kolana, sztywność poranna i ograniczenie ruchomości biodra. Zaburzenie mechaniki chodu powoduje utykanie, a nawet słyszalne trzaski podczas próby unoszenia nogi. Ból w biodrze tego typu pojawia się głównie u seniorów, jednak tempo tworzenia się zmian zwyrodnieniowych warunkują także rozległe urazy kończyny dolnej, np. złamania lub zwichnięcia, mikrouszkodzenia spotykane najczęściej u sportowców, nabyte i wrodzone deformacje lub wady stawu ( dysplazja stawu biodrowego), a także choroby stawów ( reumatoidalne zapalenie stawów - RZS)1. Ból w okolicy biodra mogą również wywołać miejscowe procesy zapalne. Jednym z częściej spotykanych jest zapalenie kaletki krętarza większego kości udowej, stanowiące efekt długotrwałego i nadmiernego obciążania stawu biodrowego. W przebiegu zjawiska pojawia się ból po prawej stronie zewnętrznej części stawu lub na bocznej powierzchni nogi lewej, sztywność po długim bezruchu, a także dyskomfort podczas leżenia na zajętym boku, wstawania z krzesła czy wchodzenia po schodach2. Szczególnie uciążliwy jest ból biodra promieniujący do kolana, czasem nawet do kostek, powstały w wyniku ataku lumbago i rwy kulszowej. W zależności od stopnia i wysokości ucisku korzeni nerwowych w okolicy krzyżowej kręgosłupa można doświadczyć także trudności w chodzeniu i zaburzeń kontroli mikcji i defekacji. Migrenowe bóle głowy Inne przyczyny bólu biodra Ból w biodrze nie zawsze musi być konsekwencją procesów chorobowych. Kiedy wykluczy się zmiany zwyrodnieniowe, procesy zapalne czy infekcje biodra lub też nieprawidłowości związane z kręgosłupem lędźwiowo-krzyżowym, można rozważyć przyczyny zewnętrzne. Jedną z bardziej powszechnych jest ból biodra po bieganiu. Przekroczenie możliwości adaptacyjnych aparatu ruchu zbyt intensywnym treningiem sprzyja zmęczeniu i przeciążeniu układu kostno-stawowego i mięśniowego. Dotyczy to zarówno wytrwałych zawodników, jak i amatorów sportów, którzy podjęli aktywność bez odpowiedniego przygotowania. Niedostosowanie charakteru dyscypliny do kondycji i sprawności fizycznej może wywołać nie tylko ból w okolicy biodra, ale także skończyć się kontuzją stawu3. Ból w biodrze to częsta przypadłość kobiet będących w III trymestrze ciąży. Za pojawienie się dolegliwości odpowiada relaksyna (enzym działający rozluźniająco na spojenie łonowe i więzadła macicy), płód napierający na okoliczne narządy i miednicę, przyrost masy ciała, zmiana środka ciężkości, hiperlordoza. W ciąży nasila się ból w biodrze po dłuższym siedzeniu, a także w nocy. Nierzadko pojawia się dopiero po porodzie. Ból nogi w biodrze może być również uwarunkowany typem budowy miednicy i zaburzeniami rozwojowymi stawu. Wszelkie anatomiczne nieprawidłowości sprzyjają upośledzeniu biomechaniki biodra i przeciążeniom statyczno-dynamicznym obręczy biodrowej. Przyczyn bólu biodra można doszukiwać się też w czynnikach psychicznych3. Dolegliwości mogą np. stanowić powikłanie działające na zasadzie bólu fantomowego po przebytych urazach i wyleczonych chorobach. Jak leczyć ból w biodrze? Bez względu na etiologię bólu w biodrze rehabilitację warto rozpocząć od odpoczynku (by odciążyć nogę). W tym celu najlepiej unikać ruchów nasilających ból, często zmieniać pozycję i kłaść się na zdrowym boku z poduszką lub zwiniętym kocem między kolanami. Leczenie przewiduje także farmakoterapię przeciwbólową i przeciwzapalną. Nierzadko w zaawansowanych zmianach zwyrodnieniowym na ból w biodrze wskazane są maści do stosowania miejscowego oraz zastrzyki z glikokortykosteroidami lub kwasem hialuronowym. Niezbędna może okazać się też endoprotezoplastyka, czyli operacja wymiany części lub całości stawu na sztuczny. O wyborze leczenia oraz stosowanej terapii, w przypadku choroby zwyrodnieniowej stawu, decyduje lekarz. Uzupełnieniem terapii bólu i jednocześnie profilaktyką jest dieta bogata w wapń, białko i witaminę D, a także aktywność fizyczna redukująca masę ciała i poprawiająca ogólną sprawność oraz gęstość i wytrzymałość kości. Dyscyplinami korzystnie wpływającymi na kondycję stawów biodrowych i całego ciała są pływanie, aqua aerobik, jazda na rowerze oraz spacery. Warto również wykonywać ćwiczenia rozciągające i wzmacniające mięśnie brzucha, grzbietu, nóg i pośladków, jak unoszenie bioder, skręty bioder czy rowerek w leżeniu tyłem4. W przypadku bólu nogi w biodrze, w niektórych przypadkach wskazane może być zastosowanie wkładek ortopedycznych, które przywracają prawidłowe ustawienie stopy, wyrównują różnicę długości nóg czy korygują wadę postawy dotycząca kończyn dolnych. KETO/015/03/2021 Bibliografia: 1. Brotzman S. B., Rehabilitacja ortopedyczna, wyd. I, Urban & Partner, Wrocław 2007. 2. Coote A., Ortopedia i traumatologia, wyd. I, Urban & Partner, Wrocław 2007. 3. Lewandowski B., Biodro - przyczyny najczęstszych dolegliwości, „Nowa Medycyna”, 115 (2/2002). 4. Rakowski B., Kręgosłup w stresie, Gdańskie Wydawnictwo psychologiczne, Gdańsk 1998. Ból kręgosłupa lędźwiowego, czyli ból lędźwiowy może na przykład pojawiać się po schylaniu lub w nocy. To, co pomaga na ból pleców w odcinku lędźwiowym zależy od przyczyny, której poznanie pozwala złagodzić lub zupełnie pozbyć się dolegliwości. Ból kręgosłupa lędźwiowego – przyczyny Jest wiele możliwych przyczyn bólu kręgosłupa lędźwiowego. Niektóre z nich nie są groźnie i same ustępują, natomiast inne wymagają specjalistycznego leczenia. Poniżej przedstawiam najczęstsze przyczyny bólu lędźwiowego. Przeciążenie kręgosłupa Często za ból pleców w odcinku lędźwiowym odpowiedzialne jest przeciążenie kręgosłupa, które może powodować naderwanie więzadła lub mięśni. Często objawia się to silnym i ostrym bólem kręgosłupa lędźwiowego, który narasta przy ruchach. Ból ten można złagodzić poprzez znalezienie sobie odpowiedniej pozycji, w której nadwyrężone mięśnie lub więzadła kręgosłupa są rozluźnione. Dolegliwości najczęściej mijają w przeciągu dni lub tygodni. Jeżeli ból jest silny, należy skonsultować się z lekarzem, gdyż podobny ból może być również oznaką poważniejszych chorób, wymagających właściwej diagnostyki i leczenia. Rwa kulszowa, Dyskopatia Kręgosłup lędźwiowy jest zbudowany z pięciu kręgów, między którymi znajdują się dyski, czyli krążki międzykręgowe. Dyski lędźwiowe są intensywnie obciążane, co może prowadzić do ich uszkodzenia, czyli dyskopatii lędźwiowej. Dysk może się uwypuklać lub nawet pękać tworząc przepuklinę kręgosłupa. Czasami taka zmiana daje jedynie ból lędźwiowy kręgosłupa, ale może też uciskać i powodować zapalenie nerwu kręgosłupa. Powoduje to ból promieniujący do nóg (z reguły tylko to jednej kończyny). Takie promieniowanie bólu od kręgosłupa lędźwiowego do nogi nazywane jest rwą kulszową. Dyskopatii może towarzyszyć ból promieniujący do bioder oraz drętwienie nóg. Dolegliwości mogą nasilać się przy kichaniu lub kaszlu. Dla rwy kulszowej charakterystyczny jest promieniujący do nogi ból kręgosłupa lędźwiowego przy podnoszeniu nóg podczas leżenia na plecach. Choroby dysków mogą powodować ból kręgosłupa lędźwiowego przy schylaniu, ale w niektórych przypadkach dolegliwości nasilają się przy wyprostowaniu lub chodzeniu. Lżejsze przypadki dyskopatii leczy się stosujące leki przeciwzapalne, witaminy oraz fizjoterapię. W cięższych przypadkach wykonuje leki można podać bezpośrednie w miejsce ucisku nerwu przez przepuklinę za pomocą zastrzyków nadtwardówkowych. W najcięższych postaciach dyskopatii stosuje się leczenie operacyjne. Zwyrodnienie stawów międzywyrostkowych odcinka lędźwiowego kręgosłupa Stawy międzywyrostkowe kręgosłupa łączą ze sobą poszczególne kręgi. Tak jak inne stawy, pod wpływem długotrwałego obciążenia mogą ulegać zwyrodnieniu i powodować ból w odcinku lędźwiowym, który może pojawiać się z lewej lub prawej strony lub obustronnie. Z reguły dolegliwości są odczuwane blisko kręgosłupa i w jego dolnej części. Ból pleców w odcinku lędźwiowym nasila się przy wstawaniu, wyprostowaniu, a zwłaszcza podczas chodzenia i stania. Dolegliwości zmniejszają się przy siedzeniu. Leczenie polega na stosowaniu specjalnie dobranych ćwiczeń oraz pozbycie się ewentualnej nadwagi. W cięższych przypadkach znaczną ulgę mogą przynieść zastrzyki do stawów międzywyrostkowych, które wygaszają zapalenie. Stawy te można również odnerwić za pomocą termolezji lub kriolezji. Entezopatia więzadła biodrowo lędźwiowego Entezopatia, czyli zwyrodnienie i zapalenie przyczepu więzadła biodrowo lędźwiowego jest źródłem przewlekłego bólu lędźwiowego, który jest odczuwany na wysokości talerza biodrowego, z prawej lub lewej strony. Może on promieniować do pośladka, biodra lub pachwiny. Skuteczne leczenie stanowi specjalny zastrzyk przeciwzapalny podawany bezpośrednio do źródła bólu. Złamanie kompresyjne kręgu Ostry i silny ból kręgosłupa lędźwiowego może być objawem złamania kompresyjnego kręgu. Najczęściej dochodzi do niego u osób z osteoporozą, która osłabia kości. Silny ból odcinka lędźwiowego może pojawić się przy pochylaniu tułowia do przodu, upadku lub kichnięciu. Ból kręgów lędźwiowych pojawia się na środku i promieniuje na boki i do nieco do dołu. Dolegliwości mogą nasilać się przy ruchach, zwłaszcza przy schylaniu. RTG kręgosłupa nie zawsze pokazuje złamanie. Rezonans magnetyczny jest bardziej czułym badaniem. Lżejsze przypadki leczy się za pomocą leków przeciwbólowych i noszenia specjalnego gorsetu. W cięższych przypadkach szybką ulgę przynosi wertebroplastyka lub kifoplastyka. Są to zabiegi polegające na podawaniu do wnętrza złamanego kręgu specjalnej substancji zwanej cementem, która rozpręża zgnieciony kręg. W najcięższych przypadkach może być konieczna operacja. Staw krzyżowo biodrowy Przewlekłe, lewostronne lub prawostronne bóle lędźwiowo krzyżowe często mają swoje źródło w stawie krzyżowo biodrowym. Dolegliwości często narastają przy chodzeniu lub siedzeniu, a zwłaszcza przy zakładaniu spodni lub skarpet na stojąco, przy podnoszeniu nogi do góry. Na ten ból kręgosłupa lędźwiowego pomaga specjalny precyzyjny zastrzyk do wnętrza chorego stawu. W cięższych przypadkach stosuje się odnerwienie stawu (neurolezję) lub operację. Nowotwór kręgosłupa lędźwiowego Nowotwór kręgosłupa jest jedną z rzadszych przyczyn bólu pleców w odcinku lędźwiowym. Z reguły są to przerzuty nowotworowe do kręgów pochodzące z innego miejsca. Najczęściej jest za nie odpowiedzialny rak prostaty, płuca lub piersi. Ból jest najczęściej zlokalizowany na środku i z czasem narasta. Jest odczuwany również w nocy. Nasila się przy parciu na stolec, kaszlu i kichaniu. Aby postawić prawidłową diagnozę i wdrożyć odpowiednie leczenie konieczne jest przeprowadzenie badań obrazowych. Im wcześniej wykryje się nowotwór, tym większa jest szansa na jego wyleczenie. Dlatego przy silnych, narastających lub przewlekłych bólach lędźwiowych należy skonsultować się z lekarzem, który może zlecić odpowiednie badania obrazowe oraz badania krwi. Ból kręgosłupa lędźwiowego przy schylaniu Ból kręgosłupa lędźwiowego przy schylaniu jest częsty i bardzo uciążliwy. Przy pochylaniu tułowia do przodu zostaje zaangażowanych wiele mięśni, więzadeł, kości i stawów, dlatego też ból może mieć wiele przyczyn. Do najczęstszych z nich należą: Entezopatia więzadła biodrowo lędźwiowego Dyskopatia (podczas pochylania od przodu dyski są ściskane przez sąsiadujące z nimi kręgi lędźwiowe) Złamanie kompresyjne trzonu kręgu Kręgozmyk (nieprawidłowe przesunięcie się jednego kręgu nad drugim, które może nasilać się i zwiększać ból kręgosłupa lędźwiowego przy schylaniu) Ból kręgosłupa lędźwiowego w nocy Ból kręgosłupa lędźwiowego w nocy potrafi być bardzo uciążliwy, gdyż prowadzi do zaburzeń snu. Bezsenność z kolei zaburza prawidłową regenerację organizmu, co przekłada się na zmęczenie w dzień. Ból kręgosłupa lędźwiowego po nocy, który przechodzi po rozchodzeniu się może wynikać z przykurczów zgięciowych w stawach biodrowych, które najczęściej można rozciągnąć stosując specjalne ćwiczenia. Niektórzy odczuwają ból odcinka lędźwiowego przy leżeniu na plecach, niezależnie od pory dnia. Takie dolegliwości można czasem złagodzić podkładając poduszki pod podudzia i kolana. Jest wiele przyczyn bólu w odcinku lędźwiowym w nocy. Część z nich może ustąpić sama, ale niektóre z nich mogą być groźne. Dlatego jeżeli nocny ból pleców w odcinku lędźwiowym jest bardzo silny lub nie przechodzi, należy skonsultować się z lekarzem. Szybka diagnoza i prawidłowe leczenie daje większą szansę na szybki powrót do zdrowia. Ból kręgosłupa lędźwiowego i podbrzusza Odcinek lędźwiowy kręgosłupa rzadko powoduje bóle podbrzusza lub brzucha. Jednak pewne schorzenia brzucha oraz miednicy mniejszej mogą powodować dolegliwości, które odczuwane są również w lędźwiach. Przykładem jest ból kręgosłupa lędźwiowego i podbrzusza w czasie okresu lub przed okresem. Podobne dolegliwości mogą mieć miejsce w czasie owulacji. Jedną z przyczyn takiego bólu jest endometrioza. Nagły i bardzo silny ból brzucha od kręgosłupa lędźwiowego, promieniujący do pachwiny, któremu mogą towarzyszyć wymioty oraz częste i bolesne oddawanie moczu może być objawem kolki nerkowej. Objawy alarmowe przy bólu odcinka lędźwiowego Czasami ból odcinka lędźwiowego może być objawem groźnych schorzeń, które powinny być szybko i prawidłowo leczone. Niezwłocznie skontaktuj się z lekarzem jeśli obok bólu odcinka lędźwiowego pojawią się: Niedowłady – czyli osłabienie mięśni, które może objawiać się na przykład opadaniem stopy Zaburzenia czucia Trudności w kontrolowaniu oddawania moczu i stolca Ból kręgosłupa lędźwiowego – co pomaga? To, jak złagodzić ból kręgosłupa lędźwiowego zależy przede wszystkim od jego przyczyny. Znalezienie źródła bólu poprzez postawienie prawidłowej diagnozy jest często warunkiem zastosowania odpowiedniego leczenia. Dlatego ważne jest udanie się do doświadczonego lekarza od kręgosłupa. Co robić, gdy boli kręgosłup lędźwiowy? Słuchaj swojego organizmu. Ból jest sposobem, w jaki organizm informuje nas o określonym problemie. Szczególnie w ostrym, nagłym bólu nie powinno się robić czegoś, co nasila ból. Może dotyczyć to schylania się, siedzenia lub chodzenia. Zimne lub ciepłe okłady W ostrym naderwaniu mięśnia na początku pomagają zimne okłady i odpoczynek. W innych przypadkach najczęściej to ciepło przynosi większą ulgę, gdyż rozluźnia napięte mięśnie. Leki przeciwzapalne i przeciwbólowe Dostępne bez recepty leki przeciwzapalne mogą złagodzić ból kręgosłupa lędźwiowego. Jednak należy pamiętać, że ich nadużywanie może być niebezpieczne dla zdrowia. Fizjoterapia Fizjoterapia stosuje wiele technik mogących pomóc wielu schorzeniach powodujących ból w kręgosłupie lędźwiowym. Do często stosowanych metod rehabilitacji należy terapia manualna i masaż mięśniowo powięziowy. Doświadczony fizjoterapeuta może również doradzić jak zapobiegać nawrotowi dolegliwości oraz nauczyć wykonywania odpowiednich ćwiczeń na kręgosłup lędźwiowy. Masaż masaż jest tradycyjną metodą leczenia rwy kulszowej. Ma znaczenie pomocnicze i pozwala polepszyć komfort w czasie choroby. Jego działanie polega na rozluźnianiu nadmiernie napiętych mięśni oraz blokowanie przepływu bodźców bólowych. Coraz większą popularność zyskują wibracyjne masażery ręczne. Takie urządzenie może być stosowane w domu i w wielu przypadkach zmniejsza dolegliwości oraz zapobiega powstawaniu bolesnych punktów spustowych. Blokada kręgosłupa Nowoczesne i precyzyjne blokady w kręgosłup lędźwiowy, szczególnie wykonywane pod kontrolą fluoroskopii i wykorzystaniem kontrastu najczęściej bardzo pomagają w bólach lędźwiowych. Do często wykonywanych zabiegów należą: zastrzyki nadtwardówkowe stosowane w dyskopatii lędźwiowej oraz rwie kulszowej oraz dyskopatii zastrzyki do stawów międzywyrostkowych kręgosłupa stosowane w chorobie zwyrodnieniowej zastrzyki do stawów krzyżowo biodrowych wykonywane w ich zapaleniu Operacja kręgosłupa Operacja jest koniecznością lub trudnym wyborem w najcięższych przypadkach. Niesie ona ze sobą pewne ryzyko, jednak są sytuację, w których zabieg chirurgiczny jest najlepszym rozpoznaniem. Ból po operacji przepukliny kręgosłupa lędźwiowego najczęściej znika lub zmniejsza się, czasami jednak może się nasilać i być bardzo trudny do wyleczenia. Casazza, BA (15 February 2012). „Diagnosis and treatment of acute low back pain”. American Family Physician. 85 (4): 343–50. PMID 22335313. French, SD.; Cameron, M.; Walker, BF.; Reggars, JW.; Esterman, AJ. (2006). „Superficial heat or cold for low back pain”. Cochrane Database of Systematic Reviews (1): CD004750. doi: PMID 16437495. Majchrzycki M, Mrozikiewicz PM, Kocur P, et al. (November 2010). „[Low back pain in pregnant women]”. Ginekol. Pol. (in Polish). 81 (11): 851–5. PMID 21365902 Chou R, Baisden J, Carragee EJ, Resnick DK, Shaffer WO, Loeser JD (May 2009). „Surgery for low back pain: a review of the evidence for an American Pain Society Clinical Practice Guideline”. Spine. 34 (10): 1094–109. Ból kręgosłupa lędźwiowego – przeszywający i przewlekły ból pleców Bóle kręgosłupa lędźwiowego, potocznie określane jako ból krzyża, to powszechna przypadłość, która skutecznie ogranicza codzienną sprawność. Ból w odcinku lędźwiowym, jeszcze do niedawna kojarzony głownie z osobami starszymi, coraz częściej pojawia się przed 30-tką. Szacuje się, że zmaga się z nim około 80 proc. populacji w wieku między 25. a 60. rokiem życia. U młodszych pacjentów zwykle ma podłoże przeciążeniowe, choć nie oznacza to, że nie może wynikać z poważnych chorób, także tych, które nie dotyczą układu ruchu. Jak radzić sobie z bólem w dole pleców? Czy można go złagodzić domowymi sposobami? Jakie przyczyny ma ból kręgosłupa lędźwiowego? Istnieje wiele przyczyn bólu lędźwiowego. Kiedy pojawiają się dolegliwości zlokalizowane w dole pleców, pod uwagę bierze się dyskopatię, zmiany zwyrodnieniowe, rwę kulszową, wady postawy, przepuklinę kręgosłupa, zmiany reumatyczne. W przebiegu tego typu chorób mogą pojawić się rozmaite objawy – ból kręgosłupa promieniujący do nóg, mrowienia, niedowłady, nadmierne napięcie mięśniowe – takie sygnały nie powinny być ignorowane, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z przewlekłym bólem pleców. Należy pilnie skonsultować je z lekarzem. Bezzwłoczna wizyta u specjalisty jest konieczna także, wówczas gdy pojawią się dodatkowe symptomy niespecyficzne dla układu ruchu. Należy bowiem pamiętać, że ból pleców na dole może nie mieć związku z samym kręgosłupem. Przykładowo, ból pleców i podbrzusza u kobiet może wskazywać, na endometriozę. Jeśli wystąpi dodatkowo gorączka, możemy mieć do czynienia z zapaleniem przypadków. Ból pleców na dole a przeciążenie kręgosłupa Odcinek lędźwiowy jest najbardziej forsowanym fragmentem kręgosłupa, dlatego to właśnie tu zwykle zlokalizowany jest ból typu przeciążeniowego (równie często pacjenci zgłaszają przeciążenie kręgosłupa szyjnego). Przeciążenie kręgosłupa skutkuje występowaniem silnego, przeszywającego bólu. Może on mieć charakter ostry lub przewlekły, obejmować pas biodrowy i promieniować do kończyn. Jednym z czynników wyzwalających występowanie przewlekłego bólu pleców na dole jest długotrwałe siedzenie. Wielogodzinne przebywanie przed monitorem komputera, będące znakiem naszych czasów, zwłaszcza teraz, w dobie pracy zdalnej, to jeden z głównych powodów dolegliwości u osób młodych. Nie zdajemy sobie sprawy z tego, że siedzenie znacznie bardziej obciąża kręgosłup niż stanie, a niewłaściwa postawa ciała, nieergonomiczne warunki pracy i nadwaga nierzadko towarzysząca brakowi aktywności fizycznej jedynie pogarszają sprawę. Siedzimy nie tylko podczas pracy – dużo czasu spędzamy w samochodzie czy komunikacji miejskiej, po powrocie do domu chętnie rozsiadamy się przed telewizorem lub z książką. W ten sposób zmuszamy nasz kręgosłup do niemal ciągłego pozostawania w tej samej, nienaturalnej dla niego pozycji, „pracując” tym samym na pojawienie się nieprzyjemnych dolegliwości. W dłuższej perspektywie napięcie i przykurcze mięśni prowadzą bowiem do rozwoju stanu zapalnego. Sam kręgosłup traci zaś stabilne podparcie mięśniowe, co przyczynia się do szybszego zużywania się budujących go struktur. Ból występujący dotąd sporadycznie, zaczyna nam towarzyszyć coraz częściej – przy schylaniu czy w nocy, przy wykonywaniu energicznych ruchów aż wreszcie staje się stały i przewlekły. Dowiedz się Orteza na łokieć – kiedy jest przydatna i jaką wybrać? Zespół przeciążeniowo-bólowy kręgosłupa Chroniczne obciążenie kręgosłupa może prowadzić do rozwoju zespołu przeciążeniowo-bólowego, który jest efektem uszkodzenia stawów międzykręgowych. Ból odcinka lędźwiowego jest ostry lub tępy, ma zmienne nasilenie i pojawia się cyklicznie (nawet kilka razy w miesiącu), zwłaszcza po aktywności. Zakres ruchów staje się ograniczony, a ból nierzadko obejmuje pośladki oraz tylną powierzchnię ud. Co charakterystyczne, ból staje się mniej dotkliwy, kiedy pacjent ułoży się na brzuchu, a staje się silniejszy po położeniu się na plecach. Jak złagodzić ból kręgosłupa lędźwiowego? O tym, co pomaga na ból pleców, decyduje przede wszystkim przyczyna dolegliwości, tę zaś musi ustalić lekarz. W przypadku pierwszych epizodów bólu przeciążeniowego, możemy podjąć samodzielne kroki, by przeciwdziałać dalszemu postępowi zmian, a jednocześnie zapobiec występowaniu nieprzyjemnych objawów. Należy przede wszystkim zadbać o odpowiednią higienę pracy – prawidłową postawę ciała (starajmy się siedzieć tak, by zniwelować napięcie mięśni kręgosłupa i zachować jego naturalne wygięcie), regularnych krótkich przerwach (nawet odpowiednia pozycja siedzenia nie jest zdrowa, jeśli nie zmieniamy ułożenia ciała przez wiele godzin) czy używaniu ergonomicznego krzesła z regulowanym podparciem. Nie zapominajmy o codziennej aktywności fizycznej – aby odciążyć kręgosłup, a jednocześnie wzmocnić wspierające go mięśnie, wystarczy krótki spacer. Jeśli mimo takich działań bóle lędźwiowe nie ustępują, należy skierować się do ortopedy, który zleci wykonanie odpowiedniej diagnostyki, a następnie zadecyduje o leczeniu i rehabilitacji kręgosłupa. Przeczytaj również: Pas lędźwiowy – czym jest i w jakim celu się go stosuje? Pas lędźwiowy odciążający kręgosłup Sposobem na ból w dole pleców może być noszenie ortezy lędźwiowej. Do dyspozycji mamy różne modele ortez – sztywne, półsztywne i elastyczne, przy czym w przypadku przewlekłego bólu o podłożu przeciążeniowym najbardziej zalecane są te ostatnie, przybierające formę pasów lędźwiowych. Rehband 7082 – Pas lędźwiowy Blue Line Pas delikatnie ogranicza zakres wykonywanych ruchów, pełni funkcję stabilizującą i wzmacniającą, dzięki czemu pomaga łagodzić ból pleców. Należy pamiętać, że decyzji o noszeniu ortezy tego typu nie należy podejmować samodzielnie – jej użytkowanie powinno wynikać z jasnych wskazań lekarza lub fizjoterapeuty. Specjalista pomoże wybrać odpowiednie zaopatrzenie i dokładnie określi, jak długo powinniśmy je nosić. Gorsety dostępne w naszym sklepie internetowym: gorset piersiowo-lędźwiowy Lumbo Carezza High oraz Rehband 7792 – Gorset lędźwiowo-krzyżowy Power Line. Najczęstsze przyczyny bólu kręgosłupa lędźwiowego Ból kręgosłupa lędźwiowego jest bardzo często spotykaną dolegliwością powodującą dyskomfort oraz utrudnienia w codziennym funkcjonowaniu. Najczęściej przyczyną bólu jest przeciążenie kręgosłupa. Bólu w odcinku lędźwiowym nie należy bagatelizować, ponieważ może być objawem bardzo poważnych chorób jak choroba nowotworowa kręgosłupa. Sprawdź, co najczęściej powoduje ból kręgosłupa lędźwiowego i jak sobie z nim radzić. Przyczyny bólu kręgosłupa Ból kręgosłupa najczęściej dotyka osoby między 30 a 50 rokiem życia i może mieć wiele przyczyn. Najczęściej czynnikami powodującymi dolegliwości bólowe jest nieprawidłowa postawa ciała spowodowana np. długim siedzeniem przed komputerem, przeciążeniem kręgosłupa, brakiem regularnej aktywności fizycznej czy otyłością. Ból lędźwiowy może być objawem bardzo poważnych chorób jak przepuklina kręgosłupa czy nowotwór, ale może również mieć podłoże neurogenne lub psychiczne. Bólu kręgosłupa lędźwiowego bez względu na przyczynę, nie należy lekceważyć i jak najszybciej skonsultować się z lekarzem, który zleci badania i wdroży odpowiednie leczenie. Neurogenne bóle kręgosłupa Przyczyną piekącego i promieniującego bólu w okolicy lędźwiowej może być zwężenie kanału nerwowego. Bezpośrednią przyczyną bólu neurogennego kręgosłupa może być nowotwór lub przepuklina jądra miażdżystego krążka międzykręgowego, dlatego gdy wraz z dolegliwościami pojawią się objawy takie jak mrowienie i pieczenie należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Mechaniczne bóle kręgosłupa Najczęściej spotykanym rodzajem dolegliwości bólowych kręgosłupa lędźwiowego jest promieniujący od kończyn dolnych. Najczęstszą przyczyną jest zbytnie przeciążenie kręgosłupa lub uraz. W przypadku tego rodzaju dolegliwości zalecany jest odpoczynek i umiarkowana aktywność fizyczna. Warto również zadbać o zmianę nawyków i ograniczyć długie siedzenie w jednej pozycji. Psychogenne bóle kręgosłupa Osoby cierpiące na depresję mogą również odczuwać silne bóle kręgosłupa lędźwiowego, które najczęściej mają swoją przyczynę w psychice i wymagają wdrożenia odpowiedniej terapii i leczenia farmakologicznego. Bóle kręgosłupa, a choroby Przyczyny bólu kręgosłupa mogą być również objawem wielu schorzeń. Najczęściej dolegliwości bólowe występują przy: otyłości- jedna z najczęstszych przyczyn bólu kręgosłupa w odcinku lędźwiowym, zbyt duża masa ciała nadmiernie obciąża kręgosłup powodując przedwczesne ścieranie się chrząstek czyli budulca kręgosłupa, dolegliwości bólowe spowodowane otyłością łagodzą odpowiednie ćwiczenia, wadach postawy- dolegliwości bólowe pojawiają się najczęściej przy skoliozie czyli bocznym skrzywieniu kręgosłupa oraz lordozie czyli przednim wygięciu kręgosłupa, skrzywiony kręgosłup ma osłabione więzadła oraz mięśnie, co może prowadzić do stanów zapalnych, problemów z poruszaniem się, niedowładem kończyn, a nawet utrudnionym oddychaniem, endometriozie- uporczywe bóle kręgosłupa w odcinku lędźwiowym są jednym z objawów endometriozy, choroby na którą cierpią najczęściej kobiety w wieku rozrodczym, nieleczona endometrioza może prowadzić do nasilenia dolegliwości bólowych oraz niepłodności, dyskopatii- najczęściej spotykana choroba kręgosłupa objawiająca się silnym bólem w okolicy lędźwiowej, drętwieniem kończyn oraz mdłościami, najczęściej spowodowana jest siedzącym trybem życia, otyłością oraz wąskim kanałem kręgowym, leczenie dyskopatii obejmuje środki przeciwbólowe oraz rehabilitację, w rzadkich przypadkach konieczne jest leczenie operacyjne, rwie kulszowej- silny ból w okolicy lędźwiowej spowodowany zazwyczaj zmianami zwyrodnieniowymi to jeden z głównych objawów choroby związanej z uciskiem nerwu kulszowego, poza silnym bólem objawia się drętwieniem poszczególnych odcinków kręgosłupa, w leczeniu rwy kulszowej stosuje się środki przeciwbólowe i przeciwzapalne w postaci tabletek lub leczniczych plastrów, fizykoterapię, zastrzyki domięśniowe, czasem konieczne jest leczenie operacyjne, zapaleniu przydatków- bakteryjne zapalenie jajników oraz jajowodów objawia się silnym bólem w podbrzuszu promieniującym do okolicy lędżwiowej oraz gorączką, wymaga leczenia przy pomocy antybiotyków i leków przeciwbólowych oraz kilkutygodniowego leżenia w łóżku, przepuklinie kręgosłupa- przemieszczenie się jednego z krążków budujących krążek międzykręgowy objawia się bólem w okolicy lędźwiowej, zaburzeniami czucia na skórze nóg oraz niedowładem stóp, najczęściej przyczyną przepukliny kręgosłupa jest zbytnie przeciążenie kręgosłupa, wąski kanał kręgowy, uwarunkowania genetyczne, w leczeniu przepukliny kręgosłupa stosuje się leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, fizjoterapię lub leczenie operacyjne, chorobach nowotworowych kręgosłupa- silny ból kręgosłupa lędźwiowego połączony z gorączką, utratą masy ciała może być objawem chorób nowotworowych takich jak: oponiak, tętniak aorty brzusznej, szpiczak mnogi, a także nowotwory tkanki nerwowej rdzenia kręgowego, w przypadku guzów nowotworowych istotne jest jak najszybsze postawienie diagnozy i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Jak zapobiegać bólom kręgosłupa lędźwiowego? Bóle kręgosłupa lędźwiowego zdarzają się u nawet 80% osób niezależnie od wieku i płci. W wielu przypadkach uciążliwym dolegliwościom można zapobiec. Bólom kręgosłupa w okolicy lędźwiowej można uniknąć dzięki: utrzymywaniu odpowiedniej postawy ciała, regularnej aktywności fizycznej, zwłaszcza ćwiczeniom wzmacniającym mięśnie pleców i brzucha, utrzymywaniem odpowiedniej masy ciała, zbilansowanej diecie bogatej w produkty zawierające wapń i witaminę D jak mleko i jego przetwory, jarmuż, ser żółty, śledź, makrela, dorsz, sardynki, jajka, smardze, pieczarki, regularnym przerwom i ćwiczeniom podczas pracy w pozycji siedzącej i stojącej, podkładaniu poduszki pod kręgosłup podczas pracy w pozycji siedzącej, spaniu na średnio twardym materacu, unikaniu podnoszenia ciężkich przedmiotów, noszeniu wygodnych butów i unikaniu codziennego chodzenia w szpilkach. Większość specjalistów zaleca również rzucenie palenia papierosów, a najbardziej polecaną aktywnością przy problemach z kręgosłupem jest pływanie, które wzmacnia mięśnie grzbietu i znacznie łagodzi dolegliwości bólowe. Ból kręgosłupa lędźwiowego- jak leczyć? W przypadku bólu kręgosłupa konieczna jest konsultacja z lekarzem, który zaleci odpowiedni sposób leczenia w zależności od stopnia nasilenia dolegliwości i ich przyczyny. Najczęściej stosuje się: leki przeciwbólowe i przeciwzapalne w postaci tabletek lub leczniczych plastrów, stosowanie zimnych okładów, fizjoterapię, najczęściej techniki manualne i masaż mięśniowo powięziowy, które mają na celu uruchomienie tkanek miękkich położonych w okolicy bolącego kręgosłupa, okresowe unieruchomienie, zastrzyki z glikokortykosteroidów aplikowane bezpośrednio w źródło bólu zwane blokadami, ortezy lędźwiowe pomagające utrzymać kręgosłup we właściwej pozycji, wyciąg lędźwiowy, dekompresję osiową kręgosłupa polegającą na rozciągnięciu kręgów lędźwiowych, akupunkturę, masaże lecznicze, leczenie operacyjne, stosowane w najcięższych przypadkach jak przepuklina kręgosłupa lędźwiowego. Ból kręgosłupa jest bardzo często spotykaną dolegliwością, której najczęstszą przyczyną jest brak aktywności fizycznej oraz praca w pozycji siedzącej lub stojącej. Regularne ćwiczenia fizyczne, zwłaszcza pływanie, zbilansowana dieta oraz lecznicze plastry o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym pomogą uporać się z dolegliwościami. lek. Michał Dąbrowski Dyskopatia lędźwiowa – przyczyny i objawy choroby kręgosłupa Dyskopatia lędźwiowa najczęściej objawia się tępym bólem w dole pleców, który promieniuje w kierunku kończyn aż do kolan. Dolegliwości zmniejszają się w pozycji leżącej i nasilają podczas siedzenia i chodzenia. Dyskopatia lędźwiowa to jedna z najczęściej diagnozowanych chorób kręgosłupa, wynikająca z biernego, siedzącego trybu życia. Cierpi na nią coraz więcej Polaków. Dyskopatia obejmuje różnego rodzaju schorzenia krążka międzykręgowego. Dotyczy to najczęściej odcinka szyjnego oraz lędźwiowo-krzyżowego, sporadycznie odcinka piersiowego kręgosłupa. Często staje się pierwszym etapem choroby zwyrodnieniowej. Mylnym jest rozumowanie, że dotyczy głównie osób starszych. Coraz częściej z powodu dyskopatii cierpią osoby młode, które spędzają dużo czasu przed komputerem, stosują niezdrową dietę i ciężko znoszą stres. Jakie są przyczyny dyskopatii lędźwiowej? Poza wymienionymi powyżej czynnikami, definiującymi tryb życia osoby narażonej na dyskopatię lędźwiową, często mówi się także o urazach mechanicznych, które mogą odpowiadać za niekorzystne zmiany w strukturze kostnej. Do pozostałych czynników zwiększających ryzyko dyskopatii lędźwiowej zalicza się: otyłość osteoporozę podnoszenie ciężarów i zbyt intensywne forsowanie organizmu anatomicznie wąski kanał kręgowy palenie papierosów pracę zawodowego kierowcy wszelkie procesy starzenia się organizmu, pojawiające się już po 20. roku życia Specjalistom nie udało się jednak odkryć bezpośredniej przyczyny dyskopatii lędźwiowej, zwanej też przepukliną krążka międzykręgowego. Jest ona dolegliwością, która rozwija się latami i zazwyczaj obejmuje kilka etapów. Poczytaj więcej >> Dyskopatia – etapy uszkodzenia krążka międzykręgowego Dyskopatia lędźwiowa – objawy Do najważniejszych objawów zaliczamy: ból w odcinku lędźwiowym oraz lędźwiowo-krzyżowym kręgosłupa, który zmniejsza się w pozycji leżącej, a nasila podczas chodzenia drętwienie kończyn zaburzenie czucianie niedowład pewnych grup mięśniowych niekiedy skrzywienie kręgosłupa napięcie mięśni przykręgosłupowych Kombinacja powyższych symptomów sprawia często, że chorzy nie zwlekają z wizytą u specjalisty. Wszystko to, by uśmierzyć towarzyszący im ból. Promieniujący ucisk skutecznie utrudnia wykonywanie codziennych czynności, ale wcześnie zdiagnozowany może wymagać jedynie niewielkiej interwencji lekarza. Jak diagnozuje się dyskopatie lędźwiową? W celu potwierdzenia dyskopatii lędźwiowej przeprowadza się szczegółowy wywiad z pacjentem oraz zleca wykonanie badań: Tomografia komputerowa Rezonans magnetyczny Badanie RTG Leczenie dyskopatii lędźwiowej Przy leczeniu dyskopatii lędźwiowej wykorzystuje się metodę zachowawczą oraz chirurgiczną. Często wystarczające jest zastosowanie pierwszej z wymienionych dróg, która obejmuje podawanie choremu leków przeciwbólowych, przeciwzapalnych oraz kilkudniowy odpoczynek. Często przeprowadza się także terapię ciepłem oraz terapię ułożeniową w tzw. trójzgięciu w stawach biodrowych oraz kolanowych. W tej fazie choroby nie należy przeciążać kręgosłupa. Po złagodzeniu ostrego stanu warto pomyśleć o rehabilitacji poprzez ćwiczenia ruchowe oraz fizykoterapię. Odpowiednio dobrany program ćwiczeń wzmocni mięśnie pleców, których zadaniem jest zmniejszanie wszelkich przeciążeń, na które narażony jest kręgosłup. Ćwiczenia wpływają też na lepsze ukrwienie tkanek przykręgosłupowych i wspierają transport pożytecznych substancji do krążka międzykręgowego, co przyczynia się do szybszej rekonwalescencji. Wybierz produkty dla siebie Dyskopatia lędźwiowa – wskazania do leczenia operacyjnego Stanowczym wskazaniem do przeprowadzenia operacji jest nagły ból, który przechodzi w objawy porażenia i potwierdzone zajęcie kanału kręgowego. Potwierdzenie stanu kwalifikującego się do operacji jest możliwe tylko dzięki przeprowadzonej wcześniej diagnostyce obrazowej, czyli wykonaniu badań, takich jak rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa bądź RTG. Operację przeprowadza zazwyczaj neurochirurg, a najczęściej stosowaną metodą jest tzw. fenestracja, czyli usunięcie dysku. Chirurg tworzy nacięcie od 1 do 3 centymetrów, odsuwa mięśnie kręgosłupa, a następnie wycina z tylnych powierzchni łuków „okno” oraz usuwa dysk. Można też usunąć dysk za pomocą specjalnych wierteł wbijanych przez skórę. Medycyna oferuje dziś wiele mniej inwazyjnych zabiegów, które nie wymagają użycia skalpela. Zalicza się do nich między innymi: przezskórną laserową dekompresję dysku (PLLD) termonukleoplastykę (IDET) dyscektomię mikroendoskopową (MED) Zabiegi trwają krótko, ostatni z nich jest refundowany, a na efekty nie trzeba długo czekać. Zespół niespokojnych nóg RLS nie jest to ból, ani mrowienie, jest to wielkie napięcie zmuszające do impulsywnego poruszania nogami, a wszelkie próby wstrzymania odruchów powodują uczucie jakby nogi miały eksplodować. Do niedawna ta jednostka chorobowa nie była tak rozpoznawalna, a pacjenci bardzo często mieli problemy, aby opisać lekarzowi te niezwykle nieprzyjemne odczucia. Dziś Zespół niespokojnych nóg, czyli RLS (ang. Restless Legs Syndrome) jest już bardziej znany i lepiej przez lekarzy rozpoznawalny. Przypadłość ta dotyka około 5 procent populacji. Częstość występowania choroby rośnie wraz z wiekiem, a wśród osób powyżej 60. roku życia problem ten może dotyczyć już co dziesiątej osoby. Zespół niespokojnych nóg – objawy kliniczne Zespół niespokojnych nóg jest schorzeniem neurologicznym charakteryzującym się występowaniem nieprzyjemnych wrażeń czuciowych w kończynach dolnych, szczególnie podczas siedzenia i leżenia. To przykre uczucie pojawiające się głęboko w mięśniach powoduje nieodpartą potrzebę poruszania nogami lub energicznego chodzenia. Objawy nasilają się zazwyczaj wieczorem, zakłócają zasypianie, mogą też nawracać w nocy i powodować bezsenność. Zespół niespokojnych nóg wiąże się również z długimi podróżami. Dyskomfort wynikający z kilkugodzinnego przebywania w pozycji siedzącej w samochodzie lub samolocie, powoduje znaczne nasilenie objawów. Odczuwane parestezje zmuszają do gwałtownego poruszania nogami, jak również ich masowania. Prowadzi to jedynie do chwilowego złagodzenia dolegliwości, które wkrótce po zaprzestaniu aktywności nawracają z porównywalną siłą. Niekiedy objawy są tak mocne, że jedynym ratunkiem by doznać ulgi w cierpieniu, jest wstanie z fotela lub łóżka i chodzenie po pomieszczeniu. Zespół niespokojnych nóg – kiedy występuje najczęściej? u osób w wieku średnim lub starszym, nieco częściej u kobiet niż mężczyzn, w ostatnich miesiącach ciąży, rodzinnie RLS Zespół niespokojnych nóg – przyczyny Przyczyny występowania zespołu niespokojnych nóg nie są jednoznaczne i do końca wyjaśnione. Źródła podają, że mogą one mieć charakter pierwotny – dziedziczny, albo charakter wtórny, czyli są konsekwencją innych zaburzeń neurologicznych. Szacuje się, że pojawienie się zespołu RLS jest o 50 procent wyższe u osób, których ktoś z krewnych pierwszego stopnia także zmagał się z tym schorzeniem. Rodzinne występowanie zespołu niespokojnych nóg ujawnia się najczęściej około 35. roku życia. Występowanie objawów w późniejszym okresie może sugerować, że towarzyszy on innym zaburzeniom, czyli jest wtórny do pierwotnych chorób i nieprawidłowości funkcjonowania organizmu. Najczęstsze przyczyny wtórnych postaci zespołu niespokojnych nóg to: niedobór żelaza, a także magnezu lub witaminy B12 oraz: reumatoidalne zapalenie stawów, polineuropatie (zespół uszkodzenia nerwów obwodowych), niewydolność nerek czy przyjmowanie niektórych leków mogących zaostrzać objawy. Czynnikami nasilającymi RLS z pewnością są: nadużywanie alkoholu, nikotyny i kofeiny, a także przewlekły stres. Zespół niespokojnych nóg spotyka się również w przebiegu ciąży, zwłaszcza w trzecim trymestrze, a ustępuje samoistnie kilka tygodni po porodzie. Syndrom zespołu niespokojnych nóg powinien być jednak rozróżniany z nocnymi kurczami mięśni pojawiającymi się wskutek przemęczenia i niedoboru elektrolitów. Kurcze leczy się lekami rozluźniającymi mięśnie, a to nie daje spodziewanej poprawy w przypadku zespołu niespokojnych nóg. Zespół niespokojnych nóg – diagnostyka Mimo iż objawy zespołu niespokojnych nóg są bardzo specyficzne i trudno je pomylić z innymi chorobami, to syndrom RLS jest niezwykle rzadko diagnozowany. Wiele osób nie szuka pomocy u specjalisty bojąc się, że ich dolegliwości są zbyt trudne do opisania i że nie zostaną potraktowani poważnie. Jest to duży błąd, bo dolegliwość nie leczona latami może się rozwinąć, występować już nie tylko wieczorami, a również w ciągu dnia. Może doprowadzić do większej bezsenności, większego przemęczenia organizmu, a w konsekwencji do depresji. W przypadku zaobserwowania pierwszych objawów warto udać się do neurologa, który pomoże potwierdzić lub wykluczyć diagnozę, a przez to wdrożyć odpowiednie leczenie. Nie istnieje żadne badanie laboratoryjne specyficzne dla zespołu niespokojnych nóg. Diagnoza stawiana jest na głównie na podstawie wywiadu medycznego, badania fizykalnego oraz badań laboratoryjnych wykluczających inne schorzenia mogące odpowiadać za podobne objawy. RLS Zespół niespokojnych nóg – leczenie Najważniejszą zasadą przy podejmowaniu leczenia – wyjaśnia neurolog dr Aneta Szymkiewicz-Rogowska z Rehasport w Gdańsku – jest właściwe rozpoznanie choroby i wykluczenie schorzeń, które mogą wywoływać objawy podobne do zespołu niespokojnych nóg (schorzenia kręgosłupa, cukrzyca, miażdżyca, choroby nerek, nowotwory, zaburzenia funkcji tarczycy). Możliwe do zastosowania są metody niefarmakologiczne, np.: masaże kończyn dolnych, kąpiele (ciepłe i zimne), unikanie nadmiernego wysiłku fizycznego w godzinach wieczornych, odpowiednie „przesunięcie” godzin odpoczynku nocnego, odstawienie używek (alkohol, nikotyna) oraz niektórych leków (np. przeciwhistaminowych). Leczenie farmakologiczne opiera się na potwierdzonym mechanizmie zaburzeń w układzie dopaminergicznym ośrodkowego układu nerwowego. Stąd stosowane są preparaty L-Dopy lub jej agoniści (leki stosowane także w chorobie Parkinsona), leki uspakajające (benzodiazepiny), opioidy, leki stosowane w padaczce, miorelaksanty. Musimy jednak pamiętać, że wymienione leki muszą być zalecone i kontrolowane przez lekarza, najlepiej neurologa. Rehasport, to klinika ortopedyczna, której jakość opieki potwierdzona jest certyfikatem FIFA Medical Center of Exellence. Dzięki doświadczeniu specjalistów oraz wypracowaniu unikalnych metod leczenia, w fachowy sposób prowadzimy Pacjentów po urazach, wypadkach, chorobach zwyrodnieniowych, wadach postawy i wielu innych. Ścisła komunikacja lekarza, fizjoterapeuty i zespołów diagnostycznych pozwala na postawienie precyzyjnej diagnozy oraz kompleksową opiekę. Sprawdź listę specjalistów w wybranej placówce: Poznań Szpital w Poznaniu Gdańsk Konin Teraz jesteśmy także w Warszawie! Ortopeda Warszawa Fizjoterapia Warszawa Rehabilitacja Warszawa Pacjent M- 35 lat. Od kilku tygodni strasznie boli mnie noga. Oczywiście gdyby był to zwykły ból nogi to nie zawracał bym tym nikomu głowy. Ból jest bardzo specyficzny mianowicie , noga ( lewa ) boli mnie praktycznie cały dzień ale jak tylko noga nie jest w ruchu to ... tak właśnie jeśli tylko np. odpoczywam leżąc a jest to dłuższa chwila to noga zaczyna mnie bardzo bardzo boleć (!) tak bardzo ,że muszę zmieniać co chwilę pozycje leżenia. Jak tylko leże na lewej stronie te po około 10- 15 minutach zaczyna mnie tak boleć że nie daje rady. Co najciekawsze a zarazem najdziwniejsze to to ,że jeśli wstaje i chcę iść po tym odpoczynku np. to nie jestem wstanie postawić normalnie nogi i przez pierwsze kilka kroków muszę się bardzo męczyć i beż podpierania się nie obejdzie bo ból jest tak okropny że noga nie ma siły mnie utrzymać ( ! ) dopiero po paru krokach i rozruszaniu noga powoli wraca do normy i przestaje boleć. Nie mam pojęcia dlaczego tak się dzieję dlatego bardzo państwa proszę o pomoc i porade co to może być ? I z czym jest to związane. Nie miałem żadnej kontuzji dlatego też bardzo się tym martwię dlaczego tak boli ta noga. _________________ Pozdrawiam i bardzo dziękuję wszystkim za poświęcony czas Cytuj Ból uda to problem, z jakim mogą się mierzyć osoby w każdym wieku. Niezależnie od tego czy prowadzimy aktywny czy siedzący tryb życia, w którymś momencie mogą nam zacząć dokuczać dolegliwości bólowe i dyskomfort w określonej części uda. Zazwyczaj bolą nas mięśnie ud, ale odczuwane objawy mogą mieć różnorodny charakter i umiejscowienie. Czasem ból nóg w udach jest intensywny, a innym razem stosunkowo łagodny. Jakie mogą być więc przyczyny takich dolegliwości i jak można sobie z nimi skutecznie radzić? Spis treści: Budowa uda i jej wpływ na możliwe dolegliwości w udach Przyczyny bólu ud w zależności od jego umiejscowienia przód uda tył uda wnętrze uda Jak rozpoznać źródło bólu uda? Objawy charakterystyczne dla konkretnych dolegliwości W jaki sposób diagnozujemy problemy w tej strukturze? Jak wyleczyć ból uda? Leczenie zachowawcze, rehabilitacja i domowa profilaktyka Anatomiczna budowa wpływać może na ból uda W pierwszej kolejności warto się dowiedzieć, jak właściwie wygląda anatomiczna budowa uda. Dzięki temu, będziemy również w stanie z większą precyzją określić, która jego część jest źródłem odczuwanego przez nas bólu. Udo to przede wszystkim kość udowa, stanowiąca jego podstawę. Składa się ona z takich elementów jak: nasada bliższa – głowa kości udowej, szyjka, krętarz większy i mniejszy; trzon – kresa chropowata, składająca się z wargi przyśrodkowej i bocznej; nasada dalsza – kłykcie kości udowej: przyśrodkowy i boczny. Kolejny niezwykle istotny element tej części kończyny dolnej to oczywiście mięśnie uda. Dzielimy je na trzy grupy: przednie – mięsień krawiecki, mięsień czworogłowy uda; tylne – mięsień dwugłowy uda, mięsień półbłoniasty, mięsień półścięgnisty; przyśrodkowe – mięsień grzebieniowy, mięsień smukły, mięsień przywodziciel krótki, mięsień przywodziciel długi, mięsień przywodziciel wielki. Wszystkie te elementy są niezwykle ważne dla prawidłowego funkcjonowania kończyny dolnej. Uszkodzenie któregokolwiek z nich może więc wywoływać ból i dyskomfort, ale także utrudniać codzienne funkcjonowanie. Warto przy tym pamiętać, że urazowi w tej części nogi może ulec zarówno kość i mięśnie, ale także ścięgna w udzie, które łączą ze sobą te dwie struktury. Dlaczego bolą uda? Przyczyny bólu można podzielić zależnie od umiejscowienia Przyczyny bólu uda mogą być bardzo różnorodne. Wiele zależy tutaj od tego jaki dokładnie ból mięśni uda odczuwamy. Może on mieć bowiem odmienny charakter, nasilenie czy symptomy towarzyszące. Niektórzy pacjenci odczuwają ostry, kłujący ból w udzie, a u innych jest on tępy, rozpierający czy pulsujący. Stosunkowo często osoby zmagające się z takimi dolegliwościami skarżą się również na ból promieniujący do uda. W takim przypadku jednak najczęściej jest to typowy ból uda od kręgosłupa. Na określenie przyczyny problemów w obrębie tej części ciała, duży wpływ ma również umiejscowienie bólu. Pacjenci mogą odczuwać tego typu dolegliwości z przodu, z tyłu lub wewnątrz uda. Biorąc to pod uwagę, gdy u danej osoby pojawia się ból uda, przyczyny można podzielić na: 1. Ból uda z przodu Ból mięśni ud z przodu może wynikać zarówno z urazów i chorób, jak i z naszego trybu życia. W tym przypadku, bolące uda mogą zatem dokuczać pacjentom z takich powodów jak: ból wzrostowy u dzieci – ból uda u dziecka może być związany z bólami wzrostowymi. Jest to zespół dolegliwości występujących u dzieci w okresie od 2 do 12 roku życia, nazywany też bólem nocnym kończyn; naciągnięcie ścięgna zginacza bioder – do urazu dochodzi zazwyczaj w wyniku nadmiernego wysiłku fizycznego. Odczuwany jest ból uda z przodu przy chodzeniu i podczas poruszania kończyną; siedzący tryb życia – długie przebywanie w pozycji siedzącej sprawia, że pompa mięśniowa nie działa prawidłowo. Z tego powodu krew nie jest właściwie transportowana i nie dostarcza do kończyn dolnych odpowiedniej ilości składników odżywczych. Co więcej, taka pozycja wywołuje też ucisk w okolicy dołu podkolanowego, co może powodować ból mięśni nóg; stłuczenie uda – dolegliwości bólowe mogą być także spowodowane mechanicznym urazem w obrębie ud. Wówczas w miejscu stłuczenia może się także pojawić obrzęk lub krwiak; uszkodzenie nerwów – neuropatia czy meralgia z parestezjami również mogą być przyczyną występowania bólu, wrażliwości i zaburzeń czucia w obrębie uda; zapalenie mięśnia czworogłowego uda – zapalenie mięśnia uda, zwłaszcza tak istotnego, również jest częstą przyczyną bólu w tym miejscu. Zapalenie mięśni nóg zwykle objawia się też ich znacznym osłabieniem; zerwanie przyczepu mięśnia czworogłowego uda – do zerwania może dojść w wyniku uderzenia w udo lub ekscentrycznego napięcia mięśnia, np. podczas upadku czy zeskoku. Często pojawia się wówczas rwący ból z przodu uda. Warto zaznaczyć, że u wielu pacjentów dolegliwości są obszerniejsze i wówczas odczuwają oni zintensyfikowany zarówno ból biodra i uda; entezopatia ścięgna mięśnia czworogłowego uda – zmiany przyczepów ścięgien do kości o charakterze przeciążeniowo-zwyrodnieniowym. Schorzenie powoduje ostry i przeszywający ból mięśnia czworogłowego uda; zapalenie ścięgna mięśnia dwugłowego uda – do zapalenia mogą doprowadzić mikrouszkodzenia, do których dochodzi na przykład podczas nieprawidłowo wykonywanego treningu. W takim przypadku pacjenci odczuwają przede wszystkim ból mięśnia dwugłowego uda oraz jego tkliwość; zespół pasma biodrowo-piszczelowego – dolegliwości bólowe w przypadku tego schorzenia dotyczą przede wszystkim stawu skokowego, ale u wielu pacjentów rozszerzają się również w obrębie uda. 2. Ból uda z tyłu Za ból uda z tyłu podczas siedzenia lub chodzenia, w większości przypadków odpowiada uraz lub przeciążenie mięśni. Wśród najczęstszych przyczyn takich dolegliwości wyróżniamy: naderwanie mięśnia dwugłowego uda – dochodzi do niego w wyniku bezpośredniego uderzenia lub zbyt gwałtownego ruchu mięśnia, który jest skurczony. Oprócz bólu pojawia się też zwykle obrzęk oraz krwiak; nadwaga – zbyt duża masa ciała powoduje przeciążenia w obrębie całych kończyn dolnych, w związku z czym pacjenci z nadwagą mogą również odczuwać ból z tyłu ud; skurcze uda z tyłu – silny skurcz w udzie jest częstą przyczyną odczuwanego przez nas bólu. Najczęściej pojawiają się one w wyniku niedoboru soli i minerałów, przetrenowania, odwodnienia, przegrzania, ale także zasiedzenia. Objawy opisywane przez pacjentów jako skurcze uda z tyłu kolan zwykle świadczą o tym, iż odczuwają oni po prostu skurcz mięśnia dwugłowego uda; uraz mięśni – wszelkiego typu uszkodzenia oraz przeciążenia, takie jak naderwanie czy naciągnięcie mięśnia dwugłowego, mogą objawiać się bólem z tyłu uda i może być to też ból promieniujący do kolana. W przypadku tego typu urazów, u pacjentów może się też pojawić rwący ból z tyłu uda pod pośladkiem. Wynika to z faktu, iż podczas uprawiania sportów, zwłaszcza biegania, dochodzi często do przeciążanie przywodzicieli uda, które odpowiadają za ból pod pośladkiem. W tym przypadku, ból samego uda, jak i ból pośladka mogą się dodatkowo nasilać przy wysiłku; uraz ścięgna podkolanowego – do uszkodzenia ścięgna podkolanowego dochodzi zwykle w wyniku przeciążenia lub naderwania włókien mięśniowych, najczęściej podczas nagłego skręcenia lub wyprostowywaniu uda. Pojawia się wówczas ból pod kolanem promieniujący do uda, który często określany jest przez pacjentów jako ból ścięgna z tyłu uda. 3. Ból wewnątrz uda Gdy pacjenta dotyka rwący ból nóg, przyczyny mogą być bardzo różne. Zwłaszcza, gdy dana osoba skarży się na ból wewnątrz ud, obejmujący na przykład pachwiny, kości czy żyły. Źródłem tego typu dolegliwości może być między innymi: fibromialgia – przewlekła choroba układu mięśniowo-szkieletowego. Oprócz bólu mięśni i kości w obrębie ud, pacjenci odczuwają również wrażliwość tkanek miękkich i silne zmęczenie; nadwyrężenie lub zapalenie pachwiny – naciągnięcie lub urazy w obrębie tej części ciała mogą wywoływać ból uda i pachwiny. Takie dolegliwości są najczęściej wynikiem urazów typowo sportowych; przepuklina pachwinowa – ból pachwiny może być też objawem obecności przepukliny pachwinowej, w wyniku której wyczuwalny jest także miękki guzek; martwica kości udowej – choroba obejmuje głowę kości udowej i często objawia się jako ból w pośladku lub na przykład ból w lewej pachwinie promieniujący do uda; objaw rwy kulszowej – podrażnienie lub ucisk nerwu kulszowego, który powoduje silny ból w okolicach lędźwi promieniujący do uda; choroby żył – nasilający się ból uda w nocy może być objawem chorób żylnych, takich jak niewydolność żylna, zakrzepica żylna czy polineuropatia; zapalenie kaletki krętarzowej – ucisk kaletki powoduje ból promieniujący na wewnętrzną część uda oraz do pachwiny. Dolegliwości te mogą się nasilać podczas ruchu; złamanie kości udowej – u pacjentów można stwierdzić: złamanie górnego odcinka kości udowej (szyjka kości udowej i złamanie krętarzowe), złamanie trzonu kości oraz obwodowego końca kości. Dwa ostatnie przypadki są zazwyczaj wynikiem bardzo silnego urazu. Jeśli natomiast chodzi o złamanie szyjki kości udowej oraz o złamanie przezkrętarzowe kości udowej, najczęściej występują one u osób starszych w wyniku osteoporozy; ciąża – ból ud w ciąży to częsta dolegliwość, która zwykle występuje w wyniku ucisku dziecka na nerw kulszowy znajdujący się pod macicą lub na naczynia krwionośne. W zaawansowanej ciąży może także występować ból kości udowej przy miednicy, który jest spowodowany uciskiem na nią przez powiększający się brzuch i zmianę położenia środka ciężkości ciała ciężarnej. Jak rozpoznać mięśniowy ból uda? Objawy wskazujące na problem z mięśniem Ból uda po zewnętrznej stronie, dolegliwości bólowe z tyłu lub z przodu uda, czy też ból wewnętrznej strony uda. Każdy z tych rodzajów bólu może wynikać z wielu różnych przyczyn, które powinny zostać możliwie szybko zdiagnozowane. W sytuacji, gdy odczuwany przez pacjenta ból uda z boku po zewnętrznej stronie jest następstwem na przykład urazu, sprawa jest dość jasna. Problem zaczyna się jednak wtedy, kiedy dolegliwości te zdają się nie mieć wyraźnej przyczyny lub nie znikają w miarę upływu czasu. Wówczas, niezależnie od tego czy jest to ból uda po wewnętrznej stronie, ból z tyłu albo z przodu kończyny, konieczna jest konsultacja z lekarzem oraz wykonanie odpowiednich badań. Należy jednak pamiętać o tym, aby zwracać uwagę na pozostałe objawy towarzyszące takiemu bólowi. Może to być między innymi: drętwienie uda – nieprzyjemne uczucie drętwienia może pojawiać się zarówno podczas spoczynku, jak i w sytuacji, gdy poruszamy kończyną. Często jest to objaw ucisku na nerw lub niedokrwienia kończyny; mrowienie połączone ze swędzeniem – mrowienie w udzie oraz swędzenie, czy nawet pieczenie skóry mogą się pojawiać przede wszystkim w sytuacji, gdy pozostajemy w bezruchu przez dłuższy czas. Objaw ten może świadczyć o chorobie żylnej; problemy z poruszaniem się – gdy bólowi towarzyszy również sztywność kończyny albo nieprzyjemne kłucie, przez co mamy problem z chodzeniem i wykonywaniem niektórych ruchów, może być to objaw np. choroby zwyrodnieniowej; uczucie pieczenia – palący, piekący ból w udzie może świadczyć o wielu różnych schorzeniach. Pieczenie po zewnętrznej stronie uda może być objawem np. meralgii parestatycznej. Z kolei piekący ból wewnętrznej strony ud może wskazywać na problemy w obrębie kręgosłupa; skurcze mięśni – najczęściej skurczem objęty jest mięsień trójgłowy, ale mięsień czworoboczny uda czy mięsień dwugłowy również mogą ulegać kurczom. Taka dolegliwość zwykle jest efektem odwodnienia, przetrenowania albo niedoboru soli i minerałów; zakwasy w udach – specyficzny ból mięśni, jaki wywołują zakwasy na udach, pojawia się zwykle po kilku lub kilkunastu godzinach od intensywnego wysiłku fizycznego; krwiaki i siniaki – ból, któremu towarzyszą również siniaki na udach to zwykle objawy silnego urazu w obrębie tej części kończyny. Diagnoza i badania – morfologia, przewodnictwo nerwowe, RTG i USG uda W sytuacji, gdy ból uda nie ma wyraźnej przyczyny lub dolegliwości nie ustępują mimo upływu czasu, należy zgłosić się do lekarza. Na początku można się udać do lekarza pierwszego kontaktu, który następnie skieruje nas do ortopedy lub fizjoterapeuty. Lekarze zwykle zlecają też wykonanie badań, które mogą im pomóc w postawieniu diagnozy. Takie badania to między innymi: wywiad z pacjentem – podczas rozmowy z pacjentem lekarz będzie chciał poznać wszystkie odczuwane przez niego objawy. Ważne są tutaj ich umiejscowienie, charakter oraz nasilenie w różnych sytuacjach, co pozwoli mu zawęzić listę potencjalnych przyczyn bólu; badanie krwi – najczęściej jest to morfologia i OB, które pozwalają ocenić, czy w organizmie pacjenta toczy się stan zapalny; badanie przewodnictwa nerwowego – pozwala zbadać czynność elektryczną nerwów i tym samym wykryć ewentualne anomalie od strony układu nerwowego; rezonans magnetyczny i RTG – badania obrazowe pozwalają wykryć zmiany w obrębie kości i stawów, a w przypadku rezonansu również zmiany w mięśniach czy więzadłach; USG uda – pozwala wykryć choroby i uszkodzenia w obrębie mięśni, stawów i ścięgien. Jak leczyć ból uda? Leczenie zachowawcze, rehabilitacja i odpowiednia profilaktyka Niestety nie każdy ból w udzie można wyleczyć samodzielnie. Szczególnie w sytuacji, gdy dolegliwość ta towarzyszy nam przez dłuższy okres czasu i nie została odpowiednio zdiagnozowana. W takim wypadku konieczna jest wizyta u specjalisty, który wykona opisane już badania i postawi diagnozę, pozwalającą na wdrożenie skutecznego leczenia. 1. Leczenie zachowawcze – maść na ból uda o odpowiednim składnie Jeśli jednak objawy nie są szczególnie dokuczliwe, możemy spróbować sobie poradzić z bólem na własną rękę. Przede wszystkim chodzi tutaj o leczenie zachowawcze, czyli preparaty przeciwbólowe i przeciwzapalne, które zawierają między innymi ibuprofen. Warto jednak wybierać również produkty, które opierają się na składnikach naturalnych, takich jak: czarci pazur; miłorząb japoński; mentol; kamfora; aloes; nagietek. Bardzo wiele tego typu preparatów występuje w formie tabletek albo kapsułek, ale warto też zastosować dobrą maść na ból uda. Oczywiście powinna być to maść przeciwbólowa, która dzięki wspomnianym już składnikom złagodzi dolegliwości bólowe, a przy tym rozluźni mięśnie i zniweluje stan zapalny. Maść z czarcim pazurem jest bardzo popularnym produktem, który sprawdzi się zarówno przy bólach mięśni, stawów, więzadeł czy ścięgien. Maść tę można równie skuteczne używać przy kontuzjach uda, stanach zapalnych i możliwych nerwobólach. Wystarczy regularnie rozsmarowywać odpowiednią jej ilość w obolałym miejscu, aby dość szybko odczuć poprawę. 2. Rehabilitacja i ćwiczenia rozciągające uda Kolejną ważną formą leczenia bólu w udach jest rehabilitacja zalecona przez lekarza oraz ćwiczenia rozciągające uda. Powinniśmy je wykonywać przed i po każdym treningu. Najprostsze ćwiczenie na rozciąganie mięśnia czworogłowego polega na przyciąganiu pięty do pośladka. Następnie należy pozostać w tej pozycji przez około 20 sekund, po czym następuje zmiana nogi. Z kolei ćwiczenia na rozciąganie mięśnia dwugłowego uda to skłony do ziemi na wyprostowanych nogach. Takie skłony możemy też wykonywać siedząc na ziemi z wyprostowanymi, złączonymi nogami, próbując dotknąć dłońmi palców stopy. 3. Odpowiednia profilaktyka Jak w przypadku każdej innej dolegliwości, niezwykle ważna jest odpowiednia profilaktyka. Jeśli chodzi o ból uda, bardzo ważna jest świadoma aktywność fizyczna. Musimy mierzyć siły na zamiary i nie doprowadzić do przeciążenia czy przetrenowania mięśni. Dzięki temu nie będziemy musieli się zastanawiać jak pozbyć się zakwasów w udach. Pamiętajmy też o zapewnieniu naszym mięśniom odpowiedniego odpoczynku, zwłaszcza po wysiłku. A jeśli spodziewamy się, że mogliśmy przesadzić, zastosujemy na przykład zimne okłady, masaże lub ciepłą kąpiel. Ważna jest także zdrowa, zbilansowana dieta, dzięki której unikniemy nadwagi. Jeśli zastanawiamy się jak zlikwidować skurcz uda, dieta ma tu również duże znaczenie. Powinniśmy bowiem dostarczać organizmowi odpowiednią ilość wody i składników odżywczych, aby nie doświadczać tej przykrej dolegliwości. Podsumowanie Z bólem uda możemy próbować radzić sobie samodzielnie, ale tylko do pewnego czasu. Gdy dolegliwości te utrzymują się przez dłuższy okres, pojawia się obrzęk lub mocne zaczerwienienie, które na dodatek nie pozwalają nam normalnie funkcjonować – musimy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Bibliografia Pluta, Andrzej, and Leszek Szczepański.; “Bóle kości, mięśni i stawów–problemy diagnostyczne i lecznicze.”; Przewodnik Lekarza/Guide for GPs (2002): 84-92. Dobrogowski, Jan, and L. Kocot-Kępska.; “Różne zespoły bólu neuropatycznego występujące u jednego pacjenta–opisy przypadków.”; Współ onkol 12 (2008): 3-139. Ignasiak, Zofia.; “Anatomia układu ruchu.; Elsevier Urban & Partner, 2007. Czamara, A., and A. Bugajski.; “Fizjoterapia w zanikach prostych mięśni czworogłowych uda po urazach kończyn dolnych.”; Medycyna Sportowa (1998): 13-17.

ból nóg podczas siedzenia i leżenia